جلد 31، شماره 1 - ( 1-1403 )
جلد 31 شماره 1 صفحات 10-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 3/57500
Ethics code: IR.UM.REC.1402.079
Clinical trials code: با توجه به فراتحليل بودن مقاله كارآزمايي باليني ندارد
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sharifi K, Ghanbari Hashem Abadi B A, Asghari Ebrahimabad M J. Meta-analysis of the Effectiveness of Psychological Interventions on Impulsivity (2009-2022). RJMS 2024; 31 (1) :1-10
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8191-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8191-fa.html
شریفی کسری، قنبری هاشم آبادی بهرامعلی، اصغری ابراهیم آباد محمد جواد. فراتحلیل اثربخشی مداخلات روانشناختی بر تکانشگری (1401-1388). مجله علوم پزشکی رازی. 1403; 31 (1) :1-10
استاد، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران ، ghanbarih@um.ac.ir
چکیده: (392 مشاهده)
زمینه و هدف: تکانشگری از جمله سازههای مهم و چندوجهی است که امروزه مورد توجه بسیاری از پژوهشگران حوزه علوم رفتاری و روانشناسی بالینی قرار گرفته است، لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی نظام مند اثربخشی مداخلات مختلف روانشناختی بر کاهش تکانشگری در جامعه ایرانی انجام شد.
روش کار: این مطالعه با روش فراتحلیل انجام شد و جامعه آماری شامل پژوهشهای فارسی بود که جهت دستیابی به مقالات از پایگاههای معتبر علمی مجلات فارسی مانند مگیران،SID، پرتال جامع علوم انسانی، گوگل اسکالر، نورمگز تعداد 55 مقاله با توجه به کلیدواژههای مداخلات روانشناختی، رویکرد شناختی-رفتاری، رفتاردرمانی دیالکتیکی، درمان شناختی-تحلیلی، ذهنآگاهی، رفتاردرمانی عقلانی-هیجانی، طرحواره درمانی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و تکانشگری در بازه زمانی سال‌های 1401-1388 گزینش گردید، پس از بررسی مقالات براساس ملاکهای ورود و خروج تعداد 25 مقاله خارج گردید و تعداد 30 مقاله مناسب با موضوع پژوهش انتخاب شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرمافزار CMA2 انجام گردید.
یافته ها: براساس نتایج حاصل شده اندازه اثر رویکردهای مختلف درمان روانشناختی بر کاهش تکانشگری 72/1- بدست آمد. بررسی مقالات نشان داد تکانشگری در بسیاری از اختلالات روانی که منجر به بروز رفتارهای پرخطر و مجرمانه می‌شود نقش کلیدی دارد. نتایج حاکی از آن بود که مداخلات درمانی متمرکز بر نظم بخشی هیجانی، تحمل پریشانی، تغییر ارزیابی‌های شناختی، بینش‌افزایی، خودآگاهی، اصلاح سبک‌های تصمیم‌گیری، خودکنترلی بیشتر، مهارت‌های ارتباطی و ابراز وجود دارای اثربخشی مطلوبی بر کاهش رفتارهای تکانشی است.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل شده از این پژوهش میتوان بیان نمود که پژوهشگران حوزه روانشناسی میتوانند نتایج این مطالعه را در بررسی های خود درباره میزان اثربخشی درمانها و رویکردهای مختلف روانشناختی بر متغیر تکانشگری در نظر داشته باشند و همچنین در تحلیل و انتشار یافتههای حاصل از پژوهش های خود دقت نظر بیشتری را اعمال نمایند که منجر به بهبود روند انجام مداخلات بالینی و کاهش نشانه های رفتار تکانشی در مراجعین و جامعه هدف خواهد شد.
روش کار: این مطالعه با روش فراتحلیل انجام شد و جامعه آماری شامل پژوهشهای فارسی بود که جهت دستیابی به مقالات از پایگاههای معتبر علمی مجلات فارسی مانند مگیران،SID، پرتال جامع علوم انسانی، گوگل اسکالر، نورمگز تعداد 55 مقاله با توجه به کلیدواژههای مداخلات روانشناختی، رویکرد شناختی-رفتاری، رفتاردرمانی دیالکتیکی، درمان شناختی-تحلیلی، ذهنآگاهی، رفتاردرمانی عقلانی-هیجانی، طرحواره درمانی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و تکانشگری در بازه زمانی سال‌های 1401-1388 گزینش گردید، پس از بررسی مقالات براساس ملاکهای ورود و خروج تعداد 25 مقاله خارج گردید و تعداد 30 مقاله مناسب با موضوع پژوهش انتخاب شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرمافزار CMA2 انجام گردید.
یافته ها: براساس نتایج حاصل شده اندازه اثر رویکردهای مختلف درمان روانشناختی بر کاهش تکانشگری 72/1- بدست آمد. بررسی مقالات نشان داد تکانشگری در بسیاری از اختلالات روانی که منجر به بروز رفتارهای پرخطر و مجرمانه می‌شود نقش کلیدی دارد. نتایج حاکی از آن بود که مداخلات درمانی متمرکز بر نظم بخشی هیجانی، تحمل پریشانی، تغییر ارزیابی‌های شناختی، بینش‌افزایی، خودآگاهی، اصلاح سبک‌های تصمیم‌گیری، خودکنترلی بیشتر، مهارت‌های ارتباطی و ابراز وجود دارای اثربخشی مطلوبی بر کاهش رفتارهای تکانشی است.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل شده از این پژوهش میتوان بیان نمود که پژوهشگران حوزه روانشناسی میتوانند نتایج این مطالعه را در بررسی های خود درباره میزان اثربخشی درمانها و رویکردهای مختلف روانشناختی بر متغیر تکانشگری در نظر داشته باشند و همچنین در تحلیل و انتشار یافتههای حاصل از پژوهش های خود دقت نظر بیشتری را اعمال نمایند که منجر به بهبود روند انجام مداخلات بالینی و کاهش نشانه های رفتار تکانشی در مراجعین و جامعه هدف خواهد شد.
نوع مطالعه: مروري |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
