Research code: 0
Ethics code: IR.IAU.YASOOJ.REC.1401.017
Clinical trials code: 0
Mina F, Ramezani K, Kamkar A, Karami M. The Effectiveness of Acceptance and Commitment Based Therapy on Death Anxiety in Women with Breast Cancer in Shiraz. RJMS 2023; 30 (7) :1-12
URL:
http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8122-fa.html
مینا فاطمه، رمضانی خسرو، کامکار علی، کرمی محمد یاسین. اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر اضطراب مرگ در زنان مبتلا به سرطان سینه شهر شیراز. مجله علوم پزشکی رازی. 1402; 30 (7) :1-12
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8122-fa.html
استادیار، گروه آموزشی روان شناسی، موسسه آموزش عالی زند، شیراز، ایران ، Ramezani.khosro@zand.ac.ir
چکیده: (693 مشاهده)
زمینه و هدف: شواهد پژوهشی نشانگر آن است که اضطراب مرگ و واکنشهای روحی و روانی حاکم بر بیماران مبتلا به سرطان سینه، باعث میشود که روند بهبود این بیماری، با مشکل روبرو شود. هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد براضطراب مرگ زنان مبتلا به سرطان سینه بود.
روش کار: این پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون، پسآزمون با گروه گواه و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمامی زنان 30 تا 50 ساله مبتلا به سرطان سینه بود که در ادامه روند درمان خود، طی چهار ماه نخست سال 1401 به کلینیک سرطان سینه واقع در درمانگاه مطهری شهر شیراز، مراجعه کرده بودند. از میان آنها 50 نفر به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شده و دردوگروه 25 نفره آزمایش و گواه گمارش شدند. مداخلات درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، با توجه به بسته آموزشی هیز و استروساهل(2010) طی 8 جلسه گروهی90دقیقهای به صورت هفتگی بر روی گروه آزمایش اجرا شد و گروه گواه، مداخلهای دریافت نکردند. دادهها با استفاده از پرسشنامه اضطراب مرگ تمپلر(1970) گردآوری شد. دادههای این پژوهش با روش آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر، در نرم افزار SPSS نسخه 24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: یافتهها نمایانگر این است که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، بین گروه آزمایش و گواه از نظر کاهش اضطراب مرگ، تفاوت معنیداری ایجاد کرده است (05/0P<).
نتیجهگیری: با توجه به یافتههای به دست آمده، میتوان نتیجه گیری کرد که مداخلات درمان پذیرش و تعهد بـا بهرهگیـری از تکنیکهـای مختلف، برای بهبـود کیفیـت زندگـی زنان مبتلا به سرطان سینه، موثر بوده است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی