Research code: 99000902
Ethics code: IR.BMSU.BAQ.REC.1401.080
Clinical trials code: F2R12P87
، hmokhtari@aut.ac.ir
چکیده: (528 مشاهده)
مقدمه و هدف: استفاده از استنت دبل‌جی برای انتقال و سنگ‌شکنی بخصوص در سنگ‌های 5-15 میلیمتر در کالیس‌ها و درحالب پروگزیمال توصیه می‌شود ولی هنوز در بین ارولوژیست‌ها از نظر مفید بودن و عوارض این روش اختلاف نظر وجود دارد. لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه‌ی میزان عوارض و حذف سنگ به دنبال سنگ‌شکنی برون اندامی در دو روش با و بدون گذاشتن استنت دبل‌جی انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت کوهورت گذشته نگر در بیماران مبتلاء به سنگ کلیه و حالب با اندازه 5-15 میلیمتر که تحت سنگ‌شکنی برون اندامی در دو حالت وجود یا عدم وجود دبل‌جی قرار گرفته بودند، انجام شد. بیماران گروه اول ابتدا تحت دبل‌جی گذاری قرارگرفته و سپس جهت سنگ‌شکنی برون اندامی فرستاده شده بودند و از آنها گرافی ساده و یا سونوگرافی و یا سی‌تی‌اسکن مجدد گرفته شده بود تا میزان حذف سنگ معلوم شود و سپس تحت عمل خروج دبل‌جی قرار گرفته بودند. گروه دوم ابتدا جهت سنگ‌شکنی برون اندامی فرستاده شده بودند و سپس سونوگرافی یا گرافی ساده و یا سی‌تی‌اسکن شده و در صورت وجود سنگ تحت عمل قرار گرفته بودند، در نهایت بررسی و تحلیل داده‌های دو گروه با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفت.
یافته‌ها: ارتباط بین استفاده از دبل‌جی و عوارض بالینی هماچوری (P=0.008)، تهوع (P=0.008) و استفراغ (P=0.008) معنادار است. ارتباط بین استفاده از دبل‌جی و عوارض درد (P=0.850)، تب (P=1.000)، عفونت ادراری (P=0.315) و انسداد ادراری معنادار نیست. میزان حذف سنگ در بیماران گروه با دبل‌جی 48.3% می‌باشد که تقریبا با گروه بدون دبل‌جی (50%) برابر است. ارتباط بین استفاده از دبل‌جی و حذف سنگ (P=0.855) معنادار نیست.
نتیجه‌گیری: میزان پاک شدن از سنگ در سنگ‌های کالیس و سنگ حالب پروگزیمال با اندازه‌ی 5-15 میلیمتر به روش سنگ‌شکنی برون اندامی با و بدون استنت دبل‌جی تقریبا با هم برابر است
مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت کوهورت گذشته نگر در بیماران مبتلاء به سنگ کلیه و حالب با اندازه 5-15 میلیمتر که تحت سنگ‌شکنی برون اندامی در دو حالت وجود یا عدم وجود دبل‌جی قرار گرفته بودند، انجام شد. بیماران گروه اول ابتدا تحت دبل‌جی گذاری قرارگرفته و سپس جهت سنگ‌شکنی برون اندامی فرستاده شده بودند و از آنها گرافی ساده و یا سونوگرافی و یا سی‌تی‌اسکن مجدد گرفته شده بود تا میزان حذف سنگ معلوم شود و سپس تحت عمل خروج دبل‌جی قرار گرفته بودند. گروه دوم ابتدا جهت سنگ‌شکنی برون اندامی فرستاده شده بودند و سپس سونوگرافی یا گرافی ساده و یا سی‌تی‌اسکن شده و در صورت وجود سنگ تحت عمل قرار گرفته بودند، در نهایت بررسی و تحلیل داده‌های دو گروه با استفاده از نرم افزار SPSS انجام گرفت.
یافته‌ها: ارتباط بین استفاده از دبل‌جی و عوارض بالینی هماچوری (P=0.008)، تهوع (P=0.008) و استفراغ (P=0.008) معنادار است. ارتباط بین استفاده از دبل‌جی و عوارض درد (P=0.850)، تب (P=1.000)، عفونت ادراری (P=0.315) و انسداد ادراری معنادار نیست. میزان حذف سنگ در بیماران گروه با دبل‌جی 48.3% می‌باشد که تقریبا با گروه بدون دبل‌جی (50%) برابر است. ارتباط بین استفاده از دبل‌جی و حذف سنگ (P=0.855) معنادار نیست.
نتیجه‌گیری: میزان پاک شدن از سنگ در سنگ‌های کالیس و سنگ حالب پروگزیمال با اندازه‌ی 5-15 میلیمتر به روش سنگ‌شکنی برون اندامی با و بدون استنت دبل‌جی تقریبا با هم برابر است
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
