مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: وجود خشونت در بین اعضای خانواده منجر به آسیب­های روحی و روانی می­گردد؛ بنابراین هدف این پژوهش درک و تحلیل تجربه زنان از خشونت خانگی، آسیب‌های ناشی از آن و راهکارهای مقابله‌ای آنان، در دوران کووید-19 بود.

روش کار: این پژوهش با رویکرد کیفی و از طریق مصاحبه­های نیمه ساختار یافته با 12 نفر از زنان قربانی خشونت مراجعه کننده به یکی از مرکز مشاوره‌های واقع در شهر اهواز از سال 1399 تا 1401 انجام پذیرفت. جهت کدگذاری و تحلیل داده­ها از روش هفت مرحله‌ای کلایزی استفاده شد.

یافته‌ها: تجزیه و تحلیل داده‌ها (11 تم فرعی و 2 تم اصلی) بیانگر آسیب­پذیری ناشی از خشونت (آسیب پذیری روانی و شخصیتی، آسیب‌پذیری فرزندان، آسیب پذیری روابط زوجین، آسیب پذیری در ارتباط با خانواده همسر، آسیب پذیری جسمی، آسیب پذیری رفتارهای پر خطر) و راهکارهای مقابله‌ای زنان برای جلوگیری از خشونت بیشتر (جستجوی سرگرمی­های جدید، کمک گرفتن از خانواده و اقوام، جستجوی کمک حرفه‌ای، پناه بردن به دین و معنویت، پناه بردن به قانون) بود.

نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش بر پایه تجربه زنان نشان داد خشونت خانگی، مخصوصاً در شرایط پر استرس و بحران‌ها، آسیب پذیری زیادی در حوزهای مختلف سیستم خانواده بر جای می­گذارد. همچنین زنان راه‌کارهای متفاوتی را برای کاهش خشونت تجربه کرده‌اند. به نظر می­رسد کمک حرفه‌ای مشاوران و روانپزشکان بر پایه مداخلات روان‌شناختی و دارودرمانی، جهت کنترل خشم، پرخاشگری و بازسازی رابطه، موثرتر بوده است.