جلد 30، شماره 6 - ( 6-1402 )
جلد 30 شماره 6 صفحات 293-286 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 01
Ethics code: IR.IAU.SARI.REC.1403.094
Clinical trials code: 01
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sadati S I, Hashemnejad Abresi F, Salehi M. The Effect of Clinical Skills Training on Academic Self-Efficacy in Postgraduate Students and Assistants of Mazandaran University of Medical Sciences. RJMS 2023; 30 (6) :286-293
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8064-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-8064-fa.html
ساداتی سیداسماعیل، هاشم نژاد آبرسی فاطمه، صالحی محمد. تأثیر آموزش مهارتهای بالینی بر خودکارآمدی تحصیلی در دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دستیاران دانشگاه علوم پزشکی مازندران. مجله علوم پزشکی رازی. 1402; 30 (6) :286-293
استادیار گروه مدیریت آموزشی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران ، hashemnjad2995@chmail.ir
چکیده: (196 مشاهده)
زمینه و هدف: ارتقا سطح خودکارآمدی دانشجویان تحصیلات تکیملی و دستیاران دانشگاههای علوم پزشکی از اهمیت بسیاری برخوردار است و کلیه این افراد دورههای مهارتهای بالینی را طی میکنند، لذا هدف این مطالعه بررسی تأثیر آموزش مهارتهای بالینی بر خود کارآمدی تحصیلی در دانشجویان تحصیلات و دستیاران دانشگاه علوم پزشکی مازندران بود.
روش کار: این مطالعه با رویکرد آمیخته (کیفی و کمی) انجام شد. در رویکرد کیفی از مصاحبه نیمه ساختار یافته استفاده شد. جامعه آماری در بخش کیفی اساتید دانشگاههای علوم پزشکی کلان منطقه یک با مدرک تحصیلی دکتری و مرتبه علمی دانشیار و بالاتر به تعداد 29 بودند و براساس قانون اشباع به تعداد 14 نفر تعیین و به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در بخش کمی نیز از میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دستیاران دانشگاه علوم پزشکی استان مازندران به تعداد 1665 نفر بر اساس فرمول کوکران، تعداد 312 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه محقق ساخته آموزش مهارت بالینی و پرسش نامه خودکارآمدی اون و فرامن (2015) بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS21 و PLS انجام گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش مهارت بالینی بر خودکارآمدی در سطح 95/0 معنی دار شده است.
نتیجه‌گیری: به طور کلی میتوان نتیجه گرفت که با تیکه بر آموزشهای مهارتهای بالینی میتوان سطح خودکارآمدی دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دستیاران را بهبود بخشید لذا توجه به آموزشهای مهارتهای بالینی اهمیت دارد.
روش کار: این مطالعه با رویکرد آمیخته (کیفی و کمی) انجام شد. در رویکرد کیفی از مصاحبه نیمه ساختار یافته استفاده شد. جامعه آماری در بخش کیفی اساتید دانشگاههای علوم پزشکی کلان منطقه یک با مدرک تحصیلی دکتری و مرتبه علمی دانشیار و بالاتر به تعداد 29 بودند و براساس قانون اشباع به تعداد 14 نفر تعیین و به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. در بخش کمی نیز از میان دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دستیاران دانشگاه علوم پزشکی استان مازندران به تعداد 1665 نفر بر اساس فرمول کوکران، تعداد 312 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه محقق ساخته آموزش مهارت بالینی و پرسش نامه خودکارآمدی اون و فرامن (2015) بود. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS21 و PLS انجام گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که آموزش مهارت بالینی بر خودکارآمدی در سطح 95/0 معنی دار شده است.
نتیجه‌گیری: به طور کلی میتوان نتیجه گرفت که با تیکه بر آموزشهای مهارتهای بالینی میتوان سطح خودکارآمدی دانشجویان تحصیلات تکمیلی و دستیاران را بهبود بخشید لذا توجه به آموزشهای مهارتهای بالینی اهمیت دارد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
