Research code: IR.IAU.TEHRAN.REC.1399.104
Ethics code: IR.IAU.TEHRAN.REC.1399.104
Clinical trials code: --
، elhammoghadamnia910@gmail.com
چکیده: (525 مشاهده)
زمینه و هدف: همه‌گیری کووید 19 تأثیر قابل توجهی بر زندگی مردم در سراسر جهان داشته است و می‌تواند معضلی ادامه دار برای سلامت روان باشد. این مطالعه با هدف بررسی نقش میانجی مکانیزم های دفاعی در رابطه بین صفات شخصیت و تجربه رویدادهای آسیب زا در دوران همه گیر کووید 19 انجام شد.
مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این مطالعه شامل کارکنان هسته های فناور تهران که جهت ارزیابی و سنجش سلامت عمومی به بیمارستان های روان پزشکی تهران مراجعه کرده بودند تشکیل دادند (250 نفر) که بر اساس فرمول هایجان-تیلاکی 150 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. و پرسشنامه صفات شخصیت (2003) پرسشنامه مکانیزم های دفاعی (٤٠ -DSQ) (1987) و پرسشنامه تاثیر رویداد تجدید نظر شـده (1997) را تکمیل کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها همبستگی پیرسون و روش رگرسیون با استفاده از برنامه Macro Process استفاده شد.
نتایج: برونگرایی، تجربه گرایی، توافق گرایی و وظیفه شناسی اثر مثبت معناداری و روان رنجورخویی رابطه منفی با تجربه رویدادهای آسیب زا داشت. نقش میانجی گر یا غیرمستقیم سبک های دفاع رشد نایافته و رشد یافته تأیید شد. در نهایت، برون گرایی توافق پذیری، وظیفه شناسی، روان رنجوری و تجربه گرایی پنج مسیر محافظتی را در رابطه با تجربه رویدادهای آسیب زا تأیید شد، و پنج مدل میانجی، پنج ویژگی شخصیتی با سبک‌های دفاعی رشد نایافته، نوروتیک و رشد یافته رابطه معنادار را نشان دادند.
نتیجه گیری: این نتایج می تواند برای توسعه مداخلات، درمان ها و اقدامات پیشگیرانه برای کاهش پیامدهای رویدادهای آسیب زا مفید باشد.
مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این مطالعه شامل کارکنان هسته های فناور تهران که جهت ارزیابی و سنجش سلامت عمومی به بیمارستان های روان پزشکی تهران مراجعه کرده بودند تشکیل دادند (250 نفر) که بر اساس فرمول هایجان-تیلاکی 150 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. و پرسشنامه صفات شخصیت (2003) پرسشنامه مکانیزم های دفاعی (٤٠ -DSQ) (1987) و پرسشنامه تاثیر رویداد تجدید نظر شـده (1997) را تکمیل کردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها همبستگی پیرسون و روش رگرسیون با استفاده از برنامه Macro Process استفاده شد.
نتایج: برونگرایی، تجربه گرایی، توافق گرایی و وظیفه شناسی اثر مثبت معناداری و روان رنجورخویی رابطه منفی با تجربه رویدادهای آسیب زا داشت. نقش میانجی گر یا غیرمستقیم سبک های دفاع رشد نایافته و رشد یافته تأیید شد. در نهایت، برون گرایی توافق پذیری، وظیفه شناسی، روان رنجوری و تجربه گرایی پنج مسیر محافظتی را در رابطه با تجربه رویدادهای آسیب زا تأیید شد، و پنج مدل میانجی، پنج ویژگی شخصیتی با سبک‌های دفاعی رشد نایافته، نوروتیک و رشد یافته رابطه معنادار را نشان دادند.
نتیجه گیری: این نتایج می تواند برای توسعه مداخلات، درمان ها و اقدامات پیشگیرانه برای کاهش پیامدهای رویدادهای آسیب زا مفید باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانپزشکی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
