Research code: IR.SSRC.REC.1402.209
Ethics code: IR.SSRC.REC.1402.209
Clinical trials code: 1401/2208
دانشگاه آزاد اسلامی مشهد ، mnajafian44@yahoo.com
چکیده: (57 مشاهده)
زمینه و هدف: کودکان مبتلا به اختلال نقصتوجه بیشفعالی اغلب اختلالات عمده ای در تواناییهای حرکتی و شناختی دارند و معمولاً درمان دارویی برای کاهش علائم مورد استفاده قرار میگیرد. با این حال، روشهای درمان غیردارویی نیز توسط والدین، کودکان و روانپزشکان ترجیح داده می شود. فعالیت بدنی برای بهبود عملکرد شناختی در افراد سالم نشان دهنده این است که میتواند اثرات مفیدی در کودکان مبتلا به بیشفعالی نیز داشته باشد، لذا این مطالعه در یک الگوی بهینه مناسب، با هدف دستیابی به نتایج دقیق تر به بررسی تأثیر فعالیتهای جسمانی بر متغیرهای اثرگذار بر ویژگی های افراد دارای اختلال بیش فعالی پرداخت.
روش کار: در این مطالعه تعداد 18 شرکتکننده پسر 8 تا 12 سال مبتلا به بیشفعالی بصورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرارگرفتند و پروتکل تمرینی 12 جلسهای گروه تجربی، با شدت 60 درصد در 40 دقیقه انجام شد. آزمونهای ارزیابی در قالب پیشآزمون و پسآزمون از طریق: cpt، حافظه وکسلر، پرسشنامه های اضطراب کودکان، کیفیت زندگی کودکان، کانرز والدین گرفته شد.
یافته ها: نتایج تحلیل واریانس حاکی از آن است که در شاخص مشکلات رفتاری کانرز والدین؛ متغیر تکانشگری (049/0P=) درشاخص کیفیت زندگی؛ متغیر عملکرد اجتماعی (032/0P=) و سلامت روانشناختی (012/0 P=) در آزمون توجه؛ متغیرخطای ارائه پاسخ تصاویر (039/0 P=) و درآزمون وکسلر؛ متغیرهای تکرار ارقام (0001/0 P=) و یادگیری تداعی (047/0 P=) و حافظه بینایی (03/0p=) دارای نتیجه مؤثری بوده است.
نتیجه گیری: با توجه به عدم مشاهده تأثیرپذیری در شاخصهای رفتاری و تغییر بسیار اندک شاخص های شناختی شاید بتوان اینگونه بیان کرد که فعالیت جسمانی را به عنوان یک متغیر برای بهبود علائم با احتیاط میتوان مورد استفاده قرار داد، اما با توجه به تناقضات موجود دریافتهها هنوز مطالعات گستردهتری در این زمینه مورد نیاز میباشد.
روش کار: در این مطالعه تعداد 18 شرکتکننده پسر 8 تا 12 سال مبتلا به بیشفعالی بصورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل قرارگرفتند و پروتکل تمرینی 12 جلسهای گروه تجربی، با شدت 60 درصد در 40 دقیقه انجام شد. آزمونهای ارزیابی در قالب پیشآزمون و پسآزمون از طریق: cpt، حافظه وکسلر، پرسشنامه های اضطراب کودکان، کیفیت زندگی کودکان، کانرز والدین گرفته شد.
یافته ها: نتایج تحلیل واریانس حاکی از آن است که در شاخص مشکلات رفتاری کانرز والدین؛ متغیر تکانشگری (049/0P=) درشاخص کیفیت زندگی؛ متغیر عملکرد اجتماعی (032/0P=) و سلامت روانشناختی (012/0 P=) در آزمون توجه؛ متغیرخطای ارائه پاسخ تصاویر (039/0 P=) و درآزمون وکسلر؛ متغیرهای تکرار ارقام (0001/0 P=) و یادگیری تداعی (047/0 P=) و حافظه بینایی (03/0p=) دارای نتیجه مؤثری بوده است.
نتیجه گیری: با توجه به عدم مشاهده تأثیرپذیری در شاخصهای رفتاری و تغییر بسیار اندک شاخص های شناختی شاید بتوان اینگونه بیان کرد که فعالیت جسمانی را به عنوان یک متغیر برای بهبود علائم با احتیاط میتوان مورد استفاده قرار داد، اما با توجه به تناقضات موجود دریافتهها هنوز مطالعات گستردهتری در این زمینه مورد نیاز میباشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
بیماری‌های اطفال
ارسال پیام به نویسنده مسئول
