جلد 30، شماره 1 - ( 1-1402 )
جلد 30 شماره 1 صفحات 205-193 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: این مقاله از رساله دکتری استخراج شده است.
Ethics code: IR.SRTTU.SSF.1401.102
Clinical trials code: این مقاله از رساله دکتری استخراج شده است
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kashef M, Salehpour M, Shahidi F, Nejatmand malari N. Comparison of the Effect of Six Weeks of Aerobic and Resistance Training on miR-373 Gene Expression in Male Rats with Cardiomyopathy. RJMS 2023; 30 (1) :193-205
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7756-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7756-fa.html
کاشف مجید، صالح پور مجتبی، شهیدی فرشته، نجاتمند ملاری نعمت اله. مقایسه اثر شش هفته تمرین هوازی و مقاومتی بر بیان ژن miR - 373 موش‌های نر مبتلا به کاردیومیوپاتی دیابتی. مجله علوم پزشکی رازی. 1402; 30 (1) :193-205
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزش گرایش قلب، عروق و تنفس، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران، ایران ، nnmoallem@gmail.com
چکیده: (790 مشاهده)
زمینه و هدف: عامل اصلی مرگ و میر بیماران دیابتی، کاردیومیوپاتی است. تمرین ورزشی منظم سبب بهبود مقاومت به انسولین و کاهش مرگ و میر بیماران دیابتی می‌گردد. هدف از انجام این تحقیق مقایسه اثر شش هفته تمرین هوازی و مقاومتی بر بیان ژن miR-373 موش‌های نر مبتلا به کاردیومیوپاتی دیابتی بود.
روش کار: 24 موش نر نژاد ویستار با میانگین وزن 20±200 گرم و سن 8 هفته، پس از القای دیابت (با تزریق 50 میلی گرم بر کیلوگرم STZ) به طور تصادفی در چهار گروه 6 تایی (شم، کنترل، تمرین مقاومتی و تمرین هوازی) طبقه‌بندی شدند. یک گروه سالم (n : 6) نیز جهت مقایسه با گروه دیابتی در نظر گرفته شد. پروتکل‌های ورزشی مقاومتی (راه رفتن بر روی نردبان عمودی) و هوازی (دویدن بر روی تردمیل) به مدت 6 هفته (5 روز در هفته) اجرا شد. با استفاده از PCR-Real Time بیان ژن miR–373گروه‌های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. با توجه به طبیعی بودن توزیع داده‌ها از آزمون آماری One Way Anova و آزمون T همبسته استفاده شد. داده‌های بیان ژن با روش GapDh و روش ( ∆∆CT )- 2 نرمال شدند.
یافته‌ها: هر دو پروتکل تمرینی منجر به کاهش معنادار (05/0P ≤) گلوکز خون ناشتا (FBS) و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR%) شدند. VO2peak (1/0 P:) گروه هوازی و 1RM (73/0 P:) گروه مقاومتی افزایش معناداری پیدا کردند. سطح بیان ژن miR–373 در گروه کنترل و شم دیابتی نسبت به گروه سالم کاهش اما در هر دو گروه تمرینی افزایش یافت. اما این افزایش معنادار نبود (05/0P >).
نتیجه‌گیری: تمرین هوازی و مقاومتی به ترتیب توان هوازی و قدرتی گروه‌های تمرینی را بهبود بخشید. ضمنا هر دو تمرین منجر به بهبود عوارض دیابت (سطح بیان miR-373 را افزایش دادند) شدند اما تمرین هوازی سبب بهبود مطلوب تر عوارض کاردیومیوپاتی دیابتی شد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
