جلد 30، شماره 6 - ( 6-1402 )
جلد 30 شماره 6 صفحات 115-106 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: پروتكل اين مطالعه مطابق اصول اخلاقي مورد تائيد كميته ه
Ethics code: متعهد مي شوم قبل از چاپ كد را ارائه دهيم
Clinical trials code: پروتكل اين مطالعه مطابق اصول اخلاقي مورد تائيد كميته ه
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohammadzadeh M, Asghari A, Hassanpour S. Analgesic Effect of Simvastatin after Sciatic Nerve Ligation. RJMS 2023; 30 (6) :106-115
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7704-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7704-fa.html
محمدزاده مهتاب، اصغری احمد، حسن پور شاهین. اثر ضددردی سیمواستاتین پس از بستن عصب سیاتیک. مجله علوم پزشکی رازی. 1402; 30 (6) :106-115
دانشیار، گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، dr.ahmad.asghari@gmail.com
چکیده: (961 مشاهده)
زمینه و هدف: هدف اصلی این پژوهش، مطالعهی اثر سیمواستاتین روی تحمل درد و ارزیابی آنتاگونیست ها به دنبال آسیب عصب سیاتیک در موش صحرایی بود.
روش کار: این تحقیق طی 2 مرحله آزمایشی بر روی 85 موش صحرایی نر بالغ و محدودهی وزنی 180-200 گرم، استفاده شد. تمامی حیوانات قبل از جراحی از نظر سلامت حرکتی ارزیابی شده و سپس تمامی موشها با تزریق داخل صفاقی داروهای کتامین هیدروکلراید (mg/kg60) و زایلازین (mg/kg10) بیهوش شدند و پس از اسکراب و آماده سازی اولیه پای راست حیوانات، آنها را به پهلوی چپ حالت گماری کرده و برشی در پوست خلفی-خارجی ناحیه رانی پای چپ داده شد. عضلات و فاسیا را به آرامی کنار زده و پس از در معرض دید قرار گرفتن عصب سیاتیک، با استفاده از هموستات ریز عصب سیاتیک تحت فشار به مدت 60 ثانیه قرار گرفت. به منظور ردیابی، محل آسیب را با بخیه زدن نزدیکترین عضله به محل لهشدگی با استفاده از نخ بخیه (0-5) سیلک غیرقابلجذب نشانهگذاری کرده و سپس عضلات را کنار هم گذاشته و بافت زیرجلد و پوست به ترتیب با استفاده از نخ ویکریل(0-4) و نایلون ( 0- 3) به روش ساده سرتاسری و تکیساده بخیه شد. در آزمون فرمالین، سیمواستاتین، ( mg/kg2، 4 و 8) یا مورفین (mg/kg5) به موشها تزریق شد. در موشها تزریق همزمان سیمواستاتین ( mg/kg8) + نالوکسان (mg/kg2) یا سپروهپتادین (mg/kg 4)، سایمیتیدین (mg/kg12.5)، انجام شد. سپس تست فرمالین صورت گرفت و زمان لیسیدن اندازهگیری شد. حیوانات به 4 گروه تقسیم شدند: گروه 1: آسیب عصبی بدون درمان، گروه 2و3 و4 گروههای درمان با سیمواستاتین بود. موشهای گروه 2 (با دوز mgkg 2) و گروه 3 (با دوزmgkg 4) و گروه 4 (با دوزmgkg 8) تحت درمان با سیواستاتین قرار گرفتند. در هر گروه 5 سر موش قرار گرفت که در دو بازهی زمانی 2 و 4 هفته مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل آماری داده‌‌های حاصله با استفاده از نرم‌افزار IBM SPSS Statistics 26 (SPSS25)، انجام شد.
یافته‌ها: یافته‌های توصیفی متغیرهای موردمطالعه، شامل شاخص‌هایی از قبیل میانگین، انحراف معیار، خطای استاندارد و ... محاسبه و گزارش گردید.
نتیجه‌گیری: براساس نتایج به دست آمده به نظر میرسد که سیمواستاتین با دز mg/kg 8 در کاهش زمان عکسالعمل درد در گروه تحت درمان تاثیر دارد.
روش کار: این تحقیق طی 2 مرحله آزمایشی بر روی 85 موش صحرایی نر بالغ و محدودهی وزنی 180-200 گرم، استفاده شد. تمامی حیوانات قبل از جراحی از نظر سلامت حرکتی ارزیابی شده و سپس تمامی موشها با تزریق داخل صفاقی داروهای کتامین هیدروکلراید (mg/kg60) و زایلازین (mg/kg10) بیهوش شدند و پس از اسکراب و آماده سازی اولیه پای راست حیوانات، آنها را به پهلوی چپ حالت گماری کرده و برشی در پوست خلفی-خارجی ناحیه رانی پای چپ داده شد. عضلات و فاسیا را به آرامی کنار زده و پس از در معرض دید قرار گرفتن عصب سیاتیک، با استفاده از هموستات ریز عصب سیاتیک تحت فشار به مدت 60 ثانیه قرار گرفت. به منظور ردیابی، محل آسیب را با بخیه زدن نزدیکترین عضله به محل لهشدگی با استفاده از نخ بخیه (0-5) سیلک غیرقابلجذب نشانهگذاری کرده و سپس عضلات را کنار هم گذاشته و بافت زیرجلد و پوست به ترتیب با استفاده از نخ ویکریل(0-4) و نایلون ( 0- 3) به روش ساده سرتاسری و تکیساده بخیه شد. در آزمون فرمالین، سیمواستاتین، ( mg/kg2، 4 و 8) یا مورفین (mg/kg5) به موشها تزریق شد. در موشها تزریق همزمان سیمواستاتین ( mg/kg8) + نالوکسان (mg/kg2) یا سپروهپتادین (mg/kg 4)، سایمیتیدین (mg/kg12.5)، انجام شد. سپس تست فرمالین صورت گرفت و زمان لیسیدن اندازهگیری شد. حیوانات به 4 گروه تقسیم شدند: گروه 1: آسیب عصبی بدون درمان، گروه 2و3 و4 گروههای درمان با سیمواستاتین بود. موشهای گروه 2 (با دوز mgkg 2) و گروه 3 (با دوزmgkg 4) و گروه 4 (با دوزmgkg 8) تحت درمان با سیواستاتین قرار گرفتند. در هر گروه 5 سر موش قرار گرفت که در دو بازهی زمانی 2 و 4 هفته مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحلیل آماری داده‌‌های حاصله با استفاده از نرم‌افزار IBM SPSS Statistics 26 (SPSS25)، انجام شد.
یافته‌ها: یافته‌های توصیفی متغیرهای موردمطالعه، شامل شاخص‌هایی از قبیل میانگین، انحراف معیار، خطای استاندارد و ... محاسبه و گزارش گردید.
نتیجه‌گیری: براساس نتایج به دست آمده به نظر میرسد که سیمواستاتین با دز mg/kg 8 در کاهش زمان عکسالعمل درد در گروه تحت درمان تاثیر دارد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
