جلد 30، شماره 3 - ( 3-1402 )
جلد 30 شماره 3 صفحات 140-129 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 0
Ethics code: IR.LUMS.REC.1398.254
Clinical trials code: IRCT20201022049111N1
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Delfani Z, Shahidi F, Kashef M, Namdari M. The Effect of A Period of Low-Volume and High-Intensity Aerobic Interval Training on the Response of Structural and Functional Indicators of the Heart in Patients with Myocardial Infarction. RJMS 2023; 30 (3) :129-140
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7619-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7619-fa.html
دلفانی زهره، شهیدی فرشته، کاشف مجید، نامداری مهرداد. تاثیر یک دوره تمرینات تناوبی هوازی با حجم کم و با شدت بالا بر پاسخ شاخص‌های ساختاری و عملکردی قلب در بیماران مبتلا به انفاکتورس میوکارد. مجله علوم پزشکی رازی. 1402; 30 (3) :129-140
دانشجوی دکتری، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تربیت دبیرشهید رجایی، تهران،ایران ، venus_delfani@yahoo.com
چکیده: (616 مشاهده)
زمینه و هدف: انفاکتورس میوکارد از مهم‌ترین کاردیوپاتی‌های ایسکمی به شمار می‌رود. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر یک دوره تمرین تناوبی هوازی با حجم کم و با شدت بالا بر پاسخ شاخص‌های ساختاری و عملکردی قلب در بیماران مبتلا به انفاکتورس میوکارد بود.
روش کار: در این مطالعه نیمه‌تجربی با طرح پیش-پس آزمون، 20 بیمارمرد مبتلا به انفاکتورس میوکارد (بدون سابقه تمرینی منظم) به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (10نفر) و گروه تمرین (10 نفر) داوطلب شرکت در پژوهش شدند. افراد در گروه تمرینی 3 روز در هفته به مدت20 دقیقه (یک جلسه بر روی تردمیل و جلسه دیگر بر روی دوچرخه ورزشی) برای 12 هفته برنامه تمرینی را انجام دادند.شاخص‌های ساختاری و عملکردی قلب با استفاده از دستگاه اکوکاردیوگرافی در شرایط پایه و پس از 12 هفته تمرین اندازه گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تی زوجی و تی مستقل تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: قطر و حجم پایان دیاستولی، کسر تزریقی و حجم ضربه‌ای بطن چپ و اوج اکسیژن مصرفی گروه تمرینی در مقایسه با شرایط پایه و در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری یافت (05/0P<) و ضربان قلب استراحت، فشارخون سیستولی و دیاستولی کاهش معناداری را نشان داد (05/0P<). اما تغییر معناداری در ضخامت دیواره خلفی پایان دیاستول بطن چپ مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد تمرین تناوبی هوازی با حجم کم و با شدت بالا، ساختار و عملکرد بطن چپ را بهبود می‌بخشد، اما به نظر می‌رسد برای دستیابی به تغییرات ساختاری بارزتری در بطن چپ بیماران مبتلا به MI به حجم تمرینی بیشتری نیاز است.
روش کار: در این مطالعه نیمه‌تجربی با طرح پیش-پس آزمون، 20 بیمارمرد مبتلا به انفاکتورس میوکارد (بدون سابقه تمرینی منظم) به صورت تصادفی در دو گروه کنترل (10نفر) و گروه تمرین (10 نفر) داوطلب شرکت در پژوهش شدند. افراد در گروه تمرینی 3 روز در هفته به مدت20 دقیقه (یک جلسه بر روی تردمیل و جلسه دیگر بر روی دوچرخه ورزشی) برای 12 هفته برنامه تمرینی را انجام دادند.شاخص‌های ساختاری و عملکردی قلب با استفاده از دستگاه اکوکاردیوگرافی در شرایط پایه و پس از 12 هفته تمرین اندازه گیری شد. داده‌ها با استفاده از آزمون تی زوجی و تی مستقل تجزیه و تحلیل شد.
یافته‌ها: قطر و حجم پایان دیاستولی، کسر تزریقی و حجم ضربه‌ای بطن چپ و اوج اکسیژن مصرفی گروه تمرینی در مقایسه با شرایط پایه و در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری یافت (05/0P<) و ضربان قلب استراحت، فشارخون سیستولی و دیاستولی کاهش معناداری را نشان داد (05/0P<). اما تغییر معناداری در ضخامت دیواره خلفی پایان دیاستول بطن چپ مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد تمرین تناوبی هوازی با حجم کم و با شدت بالا، ساختار و عملکرد بطن چپ را بهبود می‌بخشد، اما به نظر می‌رسد برای دستیابی به تغییرات ساختاری بارزتری در بطن چپ بیماران مبتلا به MI به حجم تمرینی بیشتری نیاز است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
