جلد 30، شماره 3 - ( 3-1402 )
جلد 30 شماره 3 صفحات 10-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 20269
Ethics code: IR.IUMS.FMD.REC.1400.050
Clinical trials code: IRCT20211010052715N1
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mehralizadeh S, Kashaki M, Hadadi Z, Amirkashani D. Comparison between the Efficacy of Oral Acetaminophen and Ibuprofen in the Treatment of Preterm Infants with PDA (A Clinical Trial). RJMS 2023; 30 (3) :1-10
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7550-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7550-fa.html
مهرعلیزاده سمیرا، کشاکی ماندانا، حدادی زهرا، امیرکاشانی داود. مقایسه تأثیر استامینوفن خوراکی و ایبوپروفن خوراکی در درمان نوزادان نارس مبتلا به PDA: (کارآزمایی بالینی). مجله علوم پزشکی رازی. 1402; 30 (3) :1-10
متخصص کودکان، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، بیمارستان کودکان علی اصغر، تهران، ایران ، maede.haddadi@yahoo.com
چکیده: (822 مشاهده)
زمینه و هدف: مجرای شریانی باز (PDA) یکی از شایع‌ترین نقص‌های مادرزادی قلب در نوزادان نارس است. یکی از راه های درمانی برای بسته شدن PDA استفاده از داروهایی همچون ایبوپروفن و استامینوفن است. این مطالعه به منظور مقایسه اثربخشی و عوارض استامینوفن و ایبوپروفن به صورت مصرف خوراکی در درمان PDA در نوزادان نارس طراحی شده است.
روش کار: مطالعه حاضر کارآزمایی بالینی یک سو کور بر روی 60 نوزاد نارس که با تشخیص PDA در سال 1400 در بخش NICU بیمارستان اکبرآبادی بستری شدند، انجام گردید. نوزادان از لحاظ سن حاملگی، سن تقویمی و وزن تولد مشابه سازی شدند و به صورت راندوم و ساده در 2 گروه دریافت کننده ایبوپروفن خوراکی (30N=) و استامینوفن (30N=) تقسیم شدند و در نهایت میزان و مدت زمان بسته شدن PDA، و یافته های اکوکاردیوگرافی قبل و بعد از مداخله و عوارض جانبی احتمالی در نوزادان هر دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها در SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
روش کار: مطالعه حاضر کارآزمایی بالینی یک سو کور بر روی 60 نوزاد نارس که با تشخیص PDA در سال 1400 در بخش NICU بیمارستان اکبرآبادی بستری شدند، انجام گردید. نوزادان از لحاظ سن حاملگی، سن تقویمی و وزن تولد مشابه سازی شدند و به صورت راندوم و ساده در 2 گروه دریافت کننده ایبوپروفن خوراکی (30N=) و استامینوفن (30N=) تقسیم شدند و در نهایت میزان و مدت زمان بسته شدن PDA، و یافته های اکوکاردیوگرافی قبل و بعد از مداخله و عوارض جانبی احتمالی در نوزادان هر دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. پس از جمع آوری اطلاعات، داده ها در SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: میزان بسته شدن PDA در گروه دریافت کننده ایبوپروفن و استامینوفن به ترتیب برابر با 66/76% و 33/73% بود. (05/0 p>) در بیمارانی که ایبوپروفن و استامینوفن دریافت کرده بودند، به ترتیب علایم مبنی بر NEC (10% ،0 %) (01/0 p=)، هایپربیلیروبینمی (33/43 % ،66/26 %) (03/0 p=) و خونریزی گوارش (66/6% ، 0%) (04/0 p=) به طور معناداری شایع تر بود. همچنین به ترتیب 1 و 3 نفر از بیمارانی که تحت درمان با استامینوفن و ایبوپروفن قرار گرفته بودند، فوت شدند که این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود (24/0 p=).
نتیجه‌گیری: با وجود آن که میزان بسته شدن PDA با تجویز استامینوفن با ایبوپروفن خوراکی تفاوت معنی داری نداشت، بروز عوارض در استامینوفن کمتر از ایبوپروفن بود و این دارو می تواند جایگزین مناسبی برای استفاده در درمان نوزادان نارس دارای PDA باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
بیماری‌های اطفال
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
