جلد 29، شماره 11 - ( 11-1401 )
جلد 29 شماره 11 صفحات 168-158 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 01
Ethics code: 01
Clinical trials code: 01
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Barzegari A, Rezaei Rad M, Kazari S, Javidan H, Salehi A, Razavi A S et al . The Effect of a Course of Physical Activity through Virtual Training on Aggression and Self-Control Indicators in Women in Critical Conditions of Covid-19. RJMS 2023; 29 (11) :158-168
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7549-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7549-fa.html
برزگری علی، رضایی راد مجتبی، کازری سودا، جاویدان حانیه، صالحی آناهیتا، رضوی افسانه سادات و همکاران.. تأثیر یک دوره فعالیت بدنی از طریق آموزش مجازی بر شاخصهای پرخاشگری و خودکنترلی در زنان در شرایط بحرانی کووید 19. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (11) :158-168
علی برزگری 
، مجتبی رضایی راد ، سودا کازری ، حانیه جاویدان ، آناهیتا صالحی ، افسانه سادات رضوی ، لیلا ظهرابی کرانی
، مجتبی رضایی راد ، سودا کازری ، حانیه جاویدان ، آناهیتا صالحی ، افسانه سادات رضوی ، لیلا ظهرابی کرانی
استادیار گروه تکنولوژی آموزشی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران ، Mojtabarezaeirad@yahoo.com
چکیده: (577 مشاهده)
زمینه و هدف: توجه به عملکرد حرکتی و شناختی در دوران زندگی و بررسی عوامل مؤثر بر پیشگیری از اُفت کارکردهای بدن همواره مورد توجه پژوهشگران بوده است، لذا، هدف از پژوهش حاضر تاثیر یک دوره فعالیت بدنی از طریق آموزش مجازی بر شاخص های پرخاشگری و خودکنترلی در زنان در شرایط بحرانی کرونا در سال 1399 بود.
روش کار: پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور، 30 زن سالن ورزشی منطقه یک شهر تهران بهصورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و بر اساس پرسشنامههای پژوهش در دو گروه فعالیت بدنی و کنترل قرار گرفتند. برنامه ورزش هوازی به مدت 24 جلسه و هر هفته سه جلسه 60 دقیقهای با شدت معادل ۶۵-۸۰ حداکثر ضربان قلب انجام شد. پیش از شروع جلسات و در پایان آخرین جلسه، پرسشنامه پرخاشگری و خودکنترلی تکمیل گردید. آمار استنباطی ، در سطح نمره کل پرسشنامهها از تحلیل t همبسته به کمک نرمافزار آماری SPSS22 استفاده شد.
یافتهها: نتایج تحلیل t همبسته نشان میدهد که در گروه فعالیت بدنی، پرخاشگری با سطح معناداری 011/0 و خودکنترلی با سطح معناداری 042/0 بهبود یافته است.
نتیجهگیری: نتایج مطالعه حاضر، تأییدی بر مطالعات پیشین در ارتباط با نقش فعالیت بدنی بر بهبود عملکرد روانی، شناختی و حالات خُلقی است.
روش کار: پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور، 30 زن سالن ورزشی منطقه یک شهر تهران بهصورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و بر اساس پرسشنامههای پژوهش در دو گروه فعالیت بدنی و کنترل قرار گرفتند. برنامه ورزش هوازی به مدت 24 جلسه و هر هفته سه جلسه 60 دقیقهای با شدت معادل ۶۵-۸۰ حداکثر ضربان قلب انجام شد. پیش از شروع جلسات و در پایان آخرین جلسه، پرسشنامه پرخاشگری و خودکنترلی تکمیل گردید. آمار استنباطی ، در سطح نمره کل پرسشنامهها از تحلیل t همبسته به کمک نرمافزار آماری SPSS22 استفاده شد.
یافتهها: نتایج تحلیل t همبسته نشان میدهد که در گروه فعالیت بدنی، پرخاشگری با سطح معناداری 011/0 و خودکنترلی با سطح معناداری 042/0 بهبود یافته است.
نتیجهگیری: نتایج مطالعه حاضر، تأییدی بر مطالعات پیشین در ارتباط با نقش فعالیت بدنی بر بهبود عملکرد روانی، شناختی و حالات خُلقی است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
