دانشیار، گروه مدیریت ورزشی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، Ganjouei@yahoo.com
چکیده: (778 مشاهده)
زمینه و هدف: کنترل استعداد و نوآوری بدنبال دستیابی به یک هدف مشترک هستند و آن رشد، توسعه و اثربخشی و ارائه الگوی سلامت در جامعه هستند؛ لذا هدف تحقیق حاضر ارائه الگوی کنترل استعداد بر نوآوری سازمانی در سازمانهای سلامت محور (مدیران سازمان ورزش شهرداری شهر تهران) بود.
روش کار: نمونهی آماری پژوهش حاضر شامل کلیه مدیران و خبرگان سازمان ورزش شهرداری شهر تهران به تعداد 267 نفر بود که به شیوه هدفمند انتخاب شدند. با توجه به محدود بودن جامعه آماری از روش نمونهگیری خاصی استفاده نشد و به صورت تمام شمار و هدفمند نمونه برابر جامه تعیین گردید. شرکت کنندگان پرسشنامه استاندارد مدیریت استعداد فیلیپس و راپر ( 2009) و نوآوری سازمانی امید و همکاران (2002) را به صورت داوطلبانه تکمیل نمودند و پایایی کلیه متغیرها بیش 70/0 بدست آمد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزار لیزرل استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که مدل تحقیق از برازش کافی برخوردار بود (8/0 =RMSEA) و شاخص نسبت df /2x در محدوده مجاز و شاخصهای برازش نسبی و مطلق (GFI)، (IFI) و (NFI) به ترتیب برابر با 94/0، 93/0 و 91/0 به دست آمد که نشان دهنده برازش مناسب مدل بود.
نتیجهگیری: به طور کلی در مطالعه حاضر سه مولفه نوآوری محیطی، نوآوری فردی و نوآوری سازمانی را بیش از سایر مولفهها در رابطه با مدیریت استعداد نشان از ارتباط علی معنیدار داشتند و در این زمینه میتوان گفت سازمان ورزش شهرداری در مراحل ابتدایی مدیریت استعداد بوده و بیشتر بر فرایند شناسایی و جذب متمرکز گردیده است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی