جلد 29، شماره 11 - ( 11-1401 )
جلد 29 شماره 11 صفحات 335-328 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 00000000000000000
Ethics code: IR.IAU.YASOOJ.REC.1400.011
Clinical trials code: 0000000000000
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shiri Z, Hosseininik S S, Mahmoodi A. Effectiveness of Reality-Group Therapy on Social Isolation of Patients with Gender Identity Disorder. RJMS 2023; 29 (11) :328-335
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7421-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7421-fa.html
شیری زهرا، حسینی نیک سلیمان، محمودی آرمین. اثربخشی واقعیتدرمانی گروهی بر انزوای اجتماعی بیماران مبتلا به اختلال هویت جنسی. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (11) :328-335
استادیار، دکترای تخصصی روانشناسی، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد یاسوج، کهکیلویه و بویراحمد، ایران ، hosseininik51@gmail.com
چکیده: (1341 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال هویتجنسی یک وضعیت نادر است که در آن افراد هویتجنسی خود را با آنچه ظاهر آن نشان میدهد نامتجانس احساس میکنند و موجب پریشانی یا اختلال اساسی در کارکرد اجتماعی، شغلی و سایر زمینههای مهم میشود. پژوهش حاضر به هدف اثربخشی واقعیتدرمانی بر انزوای اجتماعی بیماران اختلال هویتجنسی انجام گرفت.
روش کار: این مطالعه به صورت نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعه پژوهش همه افراد دارای اختلال هویتجنسی مراجعهکننده به مرکز پزشک قانونی شهر شیراز در سال 1400-1399 که اختلال آنها از طریق پزشک قانونی محرز شده بود و به دلیل عدم امکان دسترسی به همه آنها به صورت هدفمند از بین 195 نفر تعداد 30 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابتدا پرسشنامه انزوای اجتماعی راسل و همکاران (1980) از هر دو گروه گرفته شد، سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت آموزش واقعیتدرمانی قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. مجدداً پرسشنامه انزوای اجتماعی پس از آموزش واقعیتدرمانی انجام شد و در پیگیری 3 ماهه نیز تکرار شد و دادهها توسط تحلیل آماری توصیفی و استنباطی بررسی شد.
یافته ها: در مولفه کاهش تنهایی گروه کنترل با گروه مداخله واقعیتدرمانی در سطح معنیداری ۰1/ تفاوت معنیدار دیده شد لذا رویکرد واقعیتدرمانی تاثیرگذار بوده است.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد واقعیتدرمانی میتواند به این افراد کمک کند به خودشان به عنوان منشاء اعمال و کردار توجه کنند و با تاکید بر انگیزش درونی و احساس مسئولیت برای انجام رفتار باعث بالا بردن احساس ارزشمندی و کاهش احساس تنهایی شوند.
روش کار: این مطالعه به صورت نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری با گروه کنترل انجام شد. جامعه پژوهش همه افراد دارای اختلال هویتجنسی مراجعهکننده به مرکز پزشک قانونی شهر شیراز در سال 1400-1399 که اختلال آنها از طریق پزشک قانونی محرز شده بود و به دلیل عدم امکان دسترسی به همه آنها به صورت هدفمند از بین 195 نفر تعداد 30 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابتدا پرسشنامه انزوای اجتماعی راسل و همکاران (1980) از هر دو گروه گرفته شد، سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت آموزش واقعیتدرمانی قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. مجدداً پرسشنامه انزوای اجتماعی پس از آموزش واقعیتدرمانی انجام شد و در پیگیری 3 ماهه نیز تکرار شد و دادهها توسط تحلیل آماری توصیفی و استنباطی بررسی شد.
یافته ها: در مولفه کاهش تنهایی گروه کنترل با گروه مداخله واقعیتدرمانی در سطح معنیداری ۰1/ تفاوت معنیدار دیده شد لذا رویکرد واقعیتدرمانی تاثیرگذار بوده است.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد واقعیتدرمانی میتواند به این افراد کمک کند به خودشان به عنوان منشاء اعمال و کردار توجه کنند و با تاکید بر انگیزش درونی و احساس مسئولیت برای انجام رفتار باعث بالا بردن احساس ارزشمندی و کاهش احساس تنهایی شوند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
