مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: تومورهای استرومایی دستگاه گوارش، شایع‌ترین نئوپلاسم‌های مزانشیمی دستگاه گوارش می‌باشند. آنها با بروز c-kit شناخته می‌شوند که از نظر تشخیص و درمان مهم است. هدف مطالعه حاضر، بررسی نماهای مورفولوژیک و ایمونوهیستوشیمیایی تومورهای استرومایی لوله گوارش و ارزش بروز c-kit در آنها است. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی است و از روش آسان برای نمونه‌گیری استفاده شده است. بایگانی آزمایشگاه پاتولوژی سازمان انتقال خون، بین آوریل 2005-2002 مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات کلینیکی بیمارانی که نمونه آنها تحت عنوان GIST(Gastrointestinal stromal tumor) جهت بررسی c-kit ارجاع شده بود، لیست گردید. لامهای H&E(Haematoxylin and eosin) و IHC(Immunohistochemistry) مربوطه، مورد بررسی قرار گرفت و یافته‌ها، ثبت و نتایج با نرم‌افزار (version 10)SPSS آنالیز شدند. یافته‌ها: کلید اصلی اثبات تشخیص GIST، مثبت بودن برای c-kit است. از بین 31 مورد ارجاعی، فقط 22 مورد GIST بودند. از این موارد، 12 مورد، مرد و 10 مورد، زن بودند. میانگین سنی، 51 سال بود. شایع‌ترین محل تومور، معده(12 مورد) و بعد از آن، روده باریک(9 مورد) و کولون(1 مورد) بود. محدوده اندازه تومورها 15-5/2 سانتی‌متر بود. 7/72% از تومورها، هیپرسلولار بودند. 31% تومورها، نوع خوش‌خیم سلول دوکی، 23%، نوع بدخیم سلول دوکی، 23%، نوع خوش‌خیم اپیتلیویید و 23% تومورها، از نوع بدخیم اپیتلیویید بودند. تهاجم مخاطی و نکروز به ترتیب در 7/22% و 27% از تومورها وجود داشت. 8/72% از تومورها، فعالیت میتوزی بیش از(High power field)hpf 50/5 داشتند. سایر مارکرهای IHC مثبت شامل Vimentin(1/63%)، Desmin(6/13%)، Smooth muscle actin(7/22%)، S-100 protein(7/22%) و CD34(6/63%) بود. نتیجه‌گیری: به علت نقش اصلی c-kit در پاتوژنز GIST، بیان c-kit یک یافته مهم برای تشخیص و درمان است. بنابراین تومورهای مزانشیمی که از لحاظ c-kit منفی هستند، خصوصاً با وجود دستجات سلولهای دوکی دلالت بر انواع دیگر تومورها مثل لیومیوما، شوانوما و ... دارند که تقسیم‌بندی آنها باید براساس سایر نشانگرهای IHC صورت گیرد. پیگیری طولانی مدت همه بیماران توصیه می‌شود.