مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: لخته شدن خون در طی همودیالیز، عامل از دست رفتن خون و تداخل با کلیرنس محلول دیالیز است، از این رو معمولاً در طول همودیالیز، برای جلوگیری از لخته شدن خون، از هپارین استفاده می‌شود. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات هپارین و مقایسه آن با نوعی هپارین با وزن مولکولی پایین به نام فراگمین بر روی لیپیدهای سرم است. روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه تحقیقی ـ تجربی است که بر روی 2 گروه از بیماران همودیالیزی انجام گرفته است. گروه اول شامل 11 بیمار(5 مرد و 6 زن) با میانگین سنی 5/62 سال بود که به طور متوسط 8/76 ماه در مرکز دیالیز بیمارستان پانزده خرداد دیالیز شدند. همه بیماران مورد مطالعه، هپارین را با دوز یکسان دریافت کردند. گروه دوم نیز شامل 11 بیمار(5 مرد و 6 زن) با میانگین سنی 6/55 سال بود که به طور متوسط 8/80 ماه در همان مرکز تحت همودیالیز قرار داشتند و حدود 9 ماه، به طور مستمر فراگمین را با دوز یکسان دریافت کردند. هیچ یک از بیماران دو گروه، هرگز داروی کاهش دهنده چربی خون مصرف نکرده بودند. در زمان‌های صفر، 3، 6 و 9 ماه، برای تمام بیماران آزمایشات کلسترول، تری‌گلیسرید، HDL(High density lipoprotein) و LDL(Low density lipoprotein) درخواست شد. با فرض بر اینکه فراگمین عوارض هیپرلیپیدمی ناشی از هپارین را ندارد، بیماران مصرف کننده هپارین، به عنوان گروه شاهد و بیماران مصرف کننده فراگمین، به عنوان گروه آزمایشی مورد بررسی قرار گرفتند. در آنالیز نهایی از آزمون T Test استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان دادند که تفاوت معنی‌داری در میزان کلسترول سرم بین دو گروه دریافت کننده هپارین و فراگمین وجود ندارد(59/0=p)، در خصوص تری‌گلیسرید نیز تفاوت معنی‌داری بین دو گروه مذکور دیده نشد(18/0=p)، یافته‌های اخیر در مورد سطوح LDL و HDL نیز صادق بوده است(به ترتیب 74/0=p و 09/0=p). نتیجه‌گیری: نتایج بدست آمده حاکی از یکسان بودن اثر داروهای هپارین و فراگمین بر روی لیپیدهای سرم می‌باشد.