جلد 29، شماره 8 - ( 8-1401 )
جلد 29 شماره 8 صفحات 45-36 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: IR.SUMS.REC.1399.1090
Ethics code: IR.SUMS.REC.1399.1090
Clinical trials code: IR.SUMS.REC.1399.1090
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mahmoudiani S, Rafiei S R. The Impact of Demographic and Health Variables on the Likelihood of Permanent Childlessness among Iranian Women: A Two-Level Analysis. RJMS 2022; 29 (8) :36-45
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7304-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7304-fa.html
محمودیانی سراج الدین، رفیعی ریحانه. تأثیر متغیرهای جمعیتی و بهداشتی بر احتمال بی فرزندی دائمی در بین زنان ایرانی: یک تحلیل دو سطحی. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (8) :36-45
استادیار، گروه جامعه‌شناسی و برنامه‌ریزی اجتماعی، دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اجتماعی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران ، serajmahmoudiani@gmail.com
چکیده: (1066 مشاهده)
زمینه و هدف: در دهههای اخیر باروری زنان در ایران به زیر سطح جایگزینی رسیده است. از اینرو بیفرزندی دائمی از مهمترین موضوعات حوزه باروری است که میتواند آینده جمعیتی کشور را تحت تأثیر قرار دهد. برای این منظور تلاش شده است که متغیرهای فردی و کلان بهداشتی، جمعیتی و اقتصادی تأثیرگذار بر احتمال بیفرزندی دائمی آزمون و بررسی شوند.
روش کار: در تحقیق حاضر دادههای سطح فردی از سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1395 و اطلاعات کلان نیز از تازهترین اطلاعات بهداشتی و اقتصادی مرکز آمار ایران گرفته شد. اطلاعات فوقالذکر براساس مدل دو سطحی در محیط نرم افزار HLM نسخه 03/6 تحلیل شد.
یافته ها: یافتههای تحقیق حاضر نشان داد که با افزایش سن احتمال بیفرزندی بیشتر خواهد شد. احتمال بیفرزندی در بین زنان روستایی کمتر از زنان شهری است. یافتهها همچنین نشان داد که تحصیلات تأثیر معنیدار بر احتمال بیفرزندی دارد. افزایش میزان عمومی ازدواج احتمال بیفرزندی دائمی را کاهش خواهد داد. افزایش میزان شهرنشینی به کاهش معنیدار احتمال بیفرزندی دائمی انجامید. افزایش نرخ مشارکت اقتصادی و کاهش نرخ بیکاری جمعیت باعث کاهش معنیدار احتمال بیفرزندی دائمی شد.
نتیجه گیری: بهبود وضعیت اقتصادی، تسهیل ازدواج و کاهش میزانهای طلاق میتواند احتمال بیفرزندی دائمی را کاهش دهد. بهبود وضعیت اقتصادی میتواند توانایی خانوادهها برای تأمین هزینههای مرتبط با داشتن فرزند را افزایش دهد. تسهیل ازدواج میتواند باعث قرار گرفتن افراد در معرض فرزندآوری و مانع از کوتاه شده طول دوره فرزندآوری شود. کاهش میزانهای طلاق میتواند زوجین را در رابطه زناشویی نگه دارد که بهطور بالقوه احتمال فرزندآوری را بهدنبال خواهد داشت.
روش کار: در تحقیق حاضر دادههای سطح فردی از سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1395 و اطلاعات کلان نیز از تازهترین اطلاعات بهداشتی و اقتصادی مرکز آمار ایران گرفته شد. اطلاعات فوقالذکر براساس مدل دو سطحی در محیط نرم افزار HLM نسخه 03/6 تحلیل شد.
یافته ها: یافتههای تحقیق حاضر نشان داد که با افزایش سن احتمال بیفرزندی بیشتر خواهد شد. احتمال بیفرزندی در بین زنان روستایی کمتر از زنان شهری است. یافتهها همچنین نشان داد که تحصیلات تأثیر معنیدار بر احتمال بیفرزندی دارد. افزایش میزان عمومی ازدواج احتمال بیفرزندی دائمی را کاهش خواهد داد. افزایش میزان شهرنشینی به کاهش معنیدار احتمال بیفرزندی دائمی انجامید. افزایش نرخ مشارکت اقتصادی و کاهش نرخ بیکاری جمعیت باعث کاهش معنیدار احتمال بیفرزندی دائمی شد.
نتیجه گیری: بهبود وضعیت اقتصادی، تسهیل ازدواج و کاهش میزانهای طلاق میتواند احتمال بیفرزندی دائمی را کاهش دهد. بهبود وضعیت اقتصادی میتواند توانایی خانوادهها برای تأمین هزینههای مرتبط با داشتن فرزند را افزایش دهد. تسهیل ازدواج میتواند باعث قرار گرفتن افراد در معرض فرزندآوری و مانع از کوتاه شده طول دوره فرزندآوری شود. کاهش میزانهای طلاق میتواند زوجین را در رابطه زناشویی نگه دارد که بهطور بالقوه احتمال فرزندآوری را بهدنبال خواهد داشت.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
بیماریهای داخلی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
