مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: در مقایسه اتوگرافت و آلوگرافت استخوانی، شرایطی مثل انجام دو عمل جراحی همزمان روی یک فرد، محدود بودن اندازه پیوند، افزایش احتمال وقوع خونریزی و غیره، سبب شده است تا متخصصین به جایگزین مناسب اتوگرافت، یعنی آلوگرافت نیز بیاندیشند. در این مطالعه با توجه به اهمیت نوع استخوان انتخاب شده برای پیوند، از نظر منشاء جنینی و همین‌طور از نظر ساختار بافتی آن و با توجه به اهمیت فاکتورهای موثر در افزایش ضریب موفقیت پیوندهای آلوگرافت از جمله نحوه آنتی‌ژن‌زدایی، روند ترمیم انواع آلوگرافت‌های کورتیکوکنسلوس(Corticocancellous) و کورتیکال(Cortical) استخوانی از منشاً داخل غضروفی، با یکدیگر و با آلوگرافت‌های کورتیکوکنسلوس از منشاء داخل غشایی مقایسه شده است، همچنین کارایی روش آنتی‌ژن زدایی دو گانه نیز مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی که بر روی خرگوش نیوزلندی صورت گرفت، 42 قطعه پیوندی شامل 30 قطعه در گروه آزمایش، به صورت 10 قطعه آلوگرافت کورتیکوکنسلوس از منشاء جمجمه(CoI=Corticocancellous intramembraneous)، 10 قطعه آلوگرافت از نوع کورتیکوکنسلوس از منشاء لگن(CoE=Corticocancellous endochondral) و 10 قطعه آلوگرافت از نوع کورتیکال از منشاء تیبیا(CE=Cortical endochondral)، به استخوان تیبیا در فاصله 2 سانتی‌متری مفصل زانوی خرگوش پیوند زده شد، همچنین، 6 قطعه اتوگرافت در گروه شم، پس از آنتی‌ژن‌زدایی جهت بررسی اثرات روش آنتی‌ژن زدایی در روند ترمیم پیوند و 6 قطعه اتوگرافت نیز در گروه کنترل، بدون آنتی‌ژن‌زدایی جهت بررسی اثرات روش جراحی و شرایط اتاق عمل در روند ترمیم پیوند، با یکدیگر مقایسه گردید و روند ترمیم پیوند بافت به مدت 3 ماه پیگیری شد. بررسی روند ترمیم با استفاده از رادیوگرافی‌ها و براساس حضور یا عدم حضور کالوس استخوانی و مقاطع دکلسیفیه بافتی و مشاهدات میکروسکوپی صورت گرفت و نتایج به کمک نرم‌افزار آماری(Version 11.5)SPSS و توسط آزمون دقیق فیشر و آزمون آنالیز نسبت شانس(odds' ratio Analysis)، مورد ارزیابی واقع شد. یافته‌ها: میزان موفقیت در گرافت‌های CoI، 80%، گرافت‌های CoE، 60% و در گروه گرافت‌های CE، 70% بود. در گروه کنترل، سرعت اتحاد و ترمیم، بسیار سریع(8 هفته) و در گروه شم، از کندی مشخصی برخوردار بود(12 هفته). سوراخ‌های خالی در تیبیای گروه شم، حتی پس از 3 ماه نیز ترمیم نگردید. نتیجه‌گیری: تعداد موارد موفقیت آلوگرافت‌های CoI، بیش‌تر از موارد CoE و CE بوده است، اما آزمون‌های آماری(فیشر و آنالیز شانس) بیانگر آنست که این تفاوت از نظر آماری، معنی‌دار نیست(05/0P value>). نتایج میکروسکوپی، حاکی از آنست که آلوگرافت داخل غشایی، از سرعت و موفقیت بیش‌تری در روند ترمیم و اتحاد برخوردار است.