جلد 29، شماره 11 - ( 11-1401 )
جلد 29 شماره 11 صفحات 444-436 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 01
Ethics code: 02
Clinical trials code: 01
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rahmani Badi A, Taghvaei D, Pirani Z. Predicting Learning Self-Regulation Based on Successful Emotional Adjustment and Intelligence. RJMS 2023; 29 (11) :436-444
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7260-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7260-fa.html
رحمانی بادی ابوالفضل، تقوایی داود، پیرانی ذبیح. پیش‌بینی خودتنظیمی یادگیری بر اساس سازگاری هیجانی و هوش موفق. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (11) :436-444
دانشیار، گروه روانشناسی، واحد اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، اراک، ایران
چکیده: (442 مشاهده)
زمینه و هدف: خودتنظیمی یادگیری از مؤلفههای مهم و اثرگذار تحصیلی دانشآموزان می‌باشد که با عوامل روانشناختی در ارتباط است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه خودتنظیمی یادگیری با سازگاری هیجانی و هوش موفق در بین دانش آموزان می‌باشد.
روش کار: روش پژوهش از نوع همبستگی بود که جامعه آماری آن شامل دانش آموزان دختر و پسر دوره متوسطه تهران بود که 456 نفر از آنها به صورت خوشهای چند مرحلهای انتخاب گردیدند و از آنها خواسته شد که پرسشنامههای خودتنظیمی یادگیری ریان و کانل (1989)، هوش موفق گریگورنکو و استرنبرگ (2002) و سازگاری هیجانی رابیو و همکاران (2007) را تکمیل نمایند. از روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین سازگاری هیجانی با خودتنظیمی یادگیری (01/0 >p) و نیز هوش موفق با خودتنظیمی یادگیری رابطه معنیداری وجود دارد (01/0 >p). همچنین نتایج نشان داد سازگاری هیجانی و هوش موفق به صورت مثبت و معنیدار خودتنظیمی یادگیری را پیش بینی مینمایند (001/0 =p).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می‌توان بیان کرد که هر چقدر هوش موفق و سازگاری هیجانی بالاتر باشد خودتنظیمی یادگیری نیز بالاتر خواهد بود و به همین خاطر باید خاطرنشان کرد که والدین و مسئولین آموزشی و نظام تعلیم و تربیت جهت تقویت خودتنظیمی تحصیلی باید محیط‌های غنی برای تقویت این دو مولفه برای فراگیران فراهم نمایند.
روش کار: روش پژوهش از نوع همبستگی بود که جامعه آماری آن شامل دانش آموزان دختر و پسر دوره متوسطه تهران بود که 456 نفر از آنها به صورت خوشهای چند مرحلهای انتخاب گردیدند و از آنها خواسته شد که پرسشنامههای خودتنظیمی یادگیری ریان و کانل (1989)، هوش موفق گریگورنکو و استرنبرگ (2002) و سازگاری هیجانی رابیو و همکاران (2007) را تکمیل نمایند. از روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان برای تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین سازگاری هیجانی با خودتنظیمی یادگیری (01/0 >p) و نیز هوش موفق با خودتنظیمی یادگیری رابطه معنیداری وجود دارد (01/0 >p). همچنین نتایج نشان داد سازگاری هیجانی و هوش موفق به صورت مثبت و معنیدار خودتنظیمی یادگیری را پیش بینی مینمایند (001/0 =p).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج می‌توان بیان کرد که هر چقدر هوش موفق و سازگاری هیجانی بالاتر باشد خودتنظیمی یادگیری نیز بالاتر خواهد بود و به همین خاطر باید خاطرنشان کرد که والدین و مسئولین آموزشی و نظام تعلیم و تربیت جهت تقویت خودتنظیمی تحصیلی باید محیط‌های غنی برای تقویت این دو مولفه برای فراگیران فراهم نمایند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
