مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: پرولاپــس اعضــای لگنــی که با جابجایی مثانه، رحم یا رکتوم از مکان طبیعی خود به سمت پایین تعریف می‌گردد، در زنان مسن شایع بــوده و باعث موربیدیتی چشمگیر می‌شود. برای بررسی دقیق این مشکل و نیز عوامل موثــر بر آن و تاثیر اقدامات درمانی مختلف در سیر آن، نیاز به یک سیستم درجه‌بندی استاندارد می‌باشــد. هــدف از ایــن مطالعه برآورد فراوانی پرولاپس اعضای لگنی در افــراد منوپــوز بــا استفــاده از معاینات POP-Q(Pelvic Organ Prolapse Quantification) و تعیین کردن فاکتورهای مرتبط با آن می‌باشد. روش بررسی: 240 نفر از زنان منوپوزی که دارای رحم بودند و به درمانگاه‌های زنان به هر دلیل مراجعه نموده بودند، وارد این مطالعه Cross sectional شدند و با سیستم POP-Q مورد معاینه قرار گرفتند و اطلاعات مربوط به ریسک فاکتورها برای هر فرد، در فرم مخصوص ثبت شد. یافته‌ها: در ایــن 240 بیمــار، میانگیــن سنــی، 6/58 سال(1/6=SD، 80=Max، 50=Min). میانگین سالهای عمر پـس از منوپوز، 6/8 سال(6/1=SD، 1=min، 35=Max)، میانگین BMI(Body mass Index)، 1/27(04/1=SD) و میانه vaginal Parity(range12-0) 3 بود. با استفاده از بکارگیری سیستـم POP-Q، 10 نفــر(2/4%) در Stage 0، 68 نفــر(3/28%) در Stage I، 148 نفر(7/61%) در Stage II، 10 نفر(2/4%) در Stage III و 4 نفر(7/1%) در Stage IV قــرار داشتنــد. در این مطالعــه بیــن Stage پرولاپــس با گروه‌های سنــی(001/0P<)، BMI(001/0P<)، میــزان تحصیــلات، تعــداد زایمان‌ها، سن هنگام اولیــن زایمان، ســن هنگــام آخریــن زایمــان، آســم و نسبــت دور کمــر بــه باســن(همگی با 001/0=P) رابطه معنی‌دار وجود داشت. نتیجه‌گیری: درجاتی از پرولاپس اعضای لگنی در میان زنان مسن کاملاً شایع است که باید در برخوردهای بالینی با این بیماران مدنظر قرار گیرد. براساس ماهیت نقص حمایتی که دیواره قدامی، خلفی یا آپیکال را در بر می‌گیرد، ریسک فاکتورهای موثر، متفاوتند.