جلد 29، شماره 10 - ( 10-1401 )
جلد 29 شماره 10 صفحات 149-140 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: منتج از پایان نامه
Ethics code: IR.UI.REC.1398.052
Clinical trials code: irct20210126050145N1
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Tavakoli M, Marandi M, Kargarfard M, Pakrad B, Dehghan A. The Effect of 8 Weeks Repeated Sprint Training on Buffering System and the Results of Three Different Types of Recovery. RJMS 2022; 29 (10) :140-149
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7041-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-7041-fa.html
توکلی مهتاب، مرندی محمد، کارگرفرد مهدی، پاکراد بهزاد، دهقان آرش. تاثیر 8 هفته تمرین سرعتی تکراری بر سیستم بافری و نتایج ناشی از سه مدل ریکاوری مختلف. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (10) :140-149
استاد، دانشکده تربیت بدنی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران ، s.m.marandi@spr.ui.ac.ir
چکیده: (1160 مشاهده)
زمینه و هدف: امروزه تمرینات استقامتی شدید تکراری بخش جدایی ناپذیری از تمرینات آماده سازی اکثر رشتههای ورزشی تیمی و انفرادی را تشکیل میدهد که اگر با ریکاوری مناسب حین یا پس از فعالیتهای بدنی همراه نباشد، سازگاریهای لازم را ایجاد نکرده و ممکن است به اجرای ورزشکار تحت شرایط مسابقه یا تمرین آسیب بزند. بنابراین هدف این پژوهش بررسی تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی بر ظرفیت تامپونی و نتایج ناشی از سه نوع ریکاوری فعال، غیرفعال و حرکات کششی در دانشجویان دختر غیرفعال دانشگاه فرهنگیان همدان بود.
روش کار: تعداد 30 نفر از دانشجویان (سن 33/0±49/22 سال، وزن 31/7±33/68 کیلوگرم، قد 32/8±76/176 سانتیمتر و شاخص توده بدن 12/23 کیلوگرم بر متر مربع) سه نوع ریکاوری فعال، غیر فعال و حرکات کششی (هر گروه10 نفر) را در فاصله های استراحت 5 دقیقه ای بین پروتکل ورزشی آزمون استقامتی شدید تکراری انجام دادند. قبل و بعد از انجام پروتکل نمونه خونی شریانی گرفته شد. سپس آزمودنی ها در 8 هفته تمرین هوازی (سه جلسه در هفته، 65 درصد حداکثر ضربان قلب- هر هفته)، شرکت کردند. در انتهای 8 هفته، مطابق با ابتدای طرح، دوباره در آزمون استقامتی شدید تکراری شرکت نمودند و نمونه‌گیری‌ها قبل و بعد از آزمون مجددا اندازه گیری شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد در مرحله پیش آزمون تفاوت معناداری بین سه نوع ریکاوری برای متغیرهای پژوهش وجود ندارد (05/0<P). در مقایسه با پیش آزمون اسیدیته خون، بیکربنات و فشار دی اکسیدکربن پس آزمون با ریکاوری فعال بعد از تمرینات استقامتی تفاوت معناداری را نشان داد (05/0>P). در مورد اثر تمرین هوازی برای سه نوع ریکاوری بر فشار دی اکسید کربن و اضافه قلیا و بافرهای بازی تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0<P).
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان میدهد که تمرینات استقامتی اثر بیشتری را برروی متغیرهای ظرفیت تامپونی بوسیله ریکاوری فعال القا می‌کند.
روش کار: تعداد 30 نفر از دانشجویان (سن 33/0±49/22 سال، وزن 31/7±33/68 کیلوگرم، قد 32/8±76/176 سانتیمتر و شاخص توده بدن 12/23 کیلوگرم بر متر مربع) سه نوع ریکاوری فعال، غیر فعال و حرکات کششی (هر گروه10 نفر) را در فاصله های استراحت 5 دقیقه ای بین پروتکل ورزشی آزمون استقامتی شدید تکراری انجام دادند. قبل و بعد از انجام پروتکل نمونه خونی شریانی گرفته شد. سپس آزمودنی ها در 8 هفته تمرین هوازی (سه جلسه در هفته، 65 درصد حداکثر ضربان قلب- هر هفته)، شرکت کردند. در انتهای 8 هفته، مطابق با ابتدای طرح، دوباره در آزمون استقامتی شدید تکراری شرکت نمودند و نمونه‌گیری‌ها قبل و بعد از آزمون مجددا اندازه گیری شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد در مرحله پیش آزمون تفاوت معناداری بین سه نوع ریکاوری برای متغیرهای پژوهش وجود ندارد (05/0<P). در مقایسه با پیش آزمون اسیدیته خون، بیکربنات و فشار دی اکسیدکربن پس آزمون با ریکاوری فعال بعد از تمرینات استقامتی تفاوت معناداری را نشان داد (05/0>P). در مورد اثر تمرین هوازی برای سه نوع ریکاوری بر فشار دی اکسید کربن و اضافه قلیا و بافرهای بازی تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0<P).
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان میدهد که تمرینات استقامتی اثر بیشتری را برروی متغیرهای ظرفیت تامپونی بوسیله ریکاوری فعال القا می‌کند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
