مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: مضرات تماس با غلظتهای پایین گازهای هوشبر را نمی‌توان انکار کرد. O2N، یکی از شایع‌ترین گازهای استنشاقی مورد استفاده در بیهوشی امروزی است. این مطالعه به منظور بررسی میزان آلودگی گاز بیهوشی نیتروس اکساید در اتاق‌های عمل جراحی اطفال بیمارستان‌های دانشگاه‌های علوم پزشکی ایران، تهران و شهید بهشتی انجام گرفته است. روش بررسی: مطالعه‌ای توصیفی بر 15 اتاق عمل اطفال از 4 بیمارستان اصلی آموزشی تخصصی بیهوشی اطفال انجام شد. فقط اتاق عمل‌هایی مورد بررسی قرار گرفتند که به طور مستمر در آنها جراحی‌های اطفال با استفاده از بیهوشی عمومی و O2N(Nitrous oxide) با غلظت 3-2 لیتر در دقیقه استفاده می شد. برای نمونه‌گیری و اندازه‌گیری غلظت O2N برحسب parts per million، از دستگاه قابل حمل اسپکتروفوتومتر مادون قرمز مدل 3010 ساخت شرکت Bacharach استفاده شد. نمونه‌گیری‌ها در 6 محل مختلف اتاق عمل و در 3 ساعت مختلف شیفت کاری(ساعت 9-30/8، ساعت 11-30/10 و ساعت 13-30/12) انجام شدند. از آزمون‌های t برای نمونه‌های غیر جفت (Independent- samples TTest) یا آنووای یکطرفه(One-Way ANOVA) برای مقایسه میانگین‌ها استفاده شد. یافته‌ها: بین میانگین غلظت گاز O2N در محلهای مختلف در اتاقهای عمل، اختلاف معنی‌داری وجود نداشت (05/0P>، 2202±2248، 1237±1325، 1234±1346، 1706±1792، 2590±2615 و 2593±2414). میانگین غلظت گاز O2N در محلهای مختلف در اتاقهای عمل با تهویه استاندارد، به میزان معنی‌داری از اتاقهای عمل بدون تهویه استاندارد، پایین‌تر است. نوع سیستم بیهوشی بکار گرفته شده، نوع بیهوشی بکار گرفته شده(ماسک یا لوله تراشه با یا بدون کاف)، شیفت کاری، وضعیت در اتاق عمل(باز یا بسته) و همچنین روشن یا خاموش بودن کولر، تاثیر معنی‌داری در میانگین غلظت گاز O2N در محلهای مختلف و میانگین آن ندارد. نتیجه‌گیری: میانگین غلظت گاز O2N در محلهای مختلف در اتاقهای عمل اطفال بیمارستان‌های دانشگاهی، از محدوده استاندارد تعریف شده بسیار بالاتر است.