جلد 29، شماره 10 - ( 10-1401 )
جلد 29 شماره 10 صفحات 67-56 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: 10621602972029
Ethics code: 10621602972029
Clinical trials code: 10621602972029
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Omidi M, Koraei A, Sodani M. Comparison of the Effectiveness of Structural Family Therapy and Gottman Couple Therapy on Cohesion, Adaptability and Communication of Non-adjustment Couples. RJMS 2022; 29 (10) :56-67
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6880-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6880-fa.html
امیدی محمود، کرایی امین، سودانی منصور. مقایسه اثربخشی درمان ساختاری خانواده و زوج درمانی گاتمن بر مؤلفه‌های الگوی حلقوی پیچیده اُلسون شامل پیوستگی، انطباق پذیری و سطح ارتباطات زوجین. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (10) :56-67
استادیار، گروه مشاوره، واحد اهواز، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز، ایران ، am.koraei@gmail.com
چکیده: (1747 مشاهده)
زمینه و هدف: خانواده و زوجین در مسیر رشدی خود در پاسخ به موقعیت‌های تنش‌زا دچار تغییراتی می‌شوند، الگوی حلقوی پیچیده اُلسون به خوبی می‌تواند این تغییرات را نشان دهد. هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی درمان ساختاری خانواده و زوج درمانی گاتمن بر مؤلفه‌های الگوی حلقوی پیچیده اُلسون شامل پیوستگی، انطباق پذیری و سطح ارتباطات زوجین بود.
روش کار: جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره آموزش و پرورش شهرستان بهبهان در بهار سال 98 بودند. آزمودنی ها شامل 45 زوج می باشند که نمره آنها در پیوستگی، انطباق پذیری و سطح ارتباطات پایین تر از میانگین بود و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. طرح پژوهشی، پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. ابتدا از هر سه گروه پیش آزمون گرفته شد و سپس گروه های آزمایشی 8 جلسه 90 دقیقه‌ای (هر هفته یک جلسه) در معرض درمان ساختاری خانواده یا زوج درمانی گاتمن قرار گرفتند. پس از پایان جلسات از هر سه گروه پس آزمون به عمل آمد. زوج‌ها یک ماه و نیم بعد نیز تحت آزمون پیگیری قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کواریانس تک متغییری و چند متغییری تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج نشان داد که درمان ساختاری خانواده توانسته است بر پیوستگی، انطباق پذیری زوجین تأثیر بیشتری نسبت به زوج درمانی گاتمن داشته باشد و زوج درمانی گاتمن توانسته است بر سطح ارتباطات زوجین تاثیر بیشتری نسبت به درمان ساختاری خانواده داشته یاشد و این تاثیرات تا مرحله پیگیری ادامه داشته است.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد درمان ساختاری خانواده و زوج درمانی گاتمن می‌تواند به بهبود ویژگیهای روانشناختی و زناشویی زوجین متقاضی طلاق کمک کنند.
روش کار: جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره آموزش و پرورش شهرستان بهبهان در بهار سال 98 بودند. آزمودنی ها شامل 45 زوج می باشند که نمره آنها در پیوستگی، انطباق پذیری و سطح ارتباطات پایین تر از میانگین بود و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. طرح پژوهشی، پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. ابتدا از هر سه گروه پیش آزمون گرفته شد و سپس گروه های آزمایشی 8 جلسه 90 دقیقه‌ای (هر هفته یک جلسه) در معرض درمان ساختاری خانواده یا زوج درمانی گاتمن قرار گرفتند. پس از پایان جلسات از هر سه گروه پس آزمون به عمل آمد. زوج‌ها یک ماه و نیم بعد نیز تحت آزمون پیگیری قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کواریانس تک متغییری و چند متغییری تحلیل شدند.
یافته ها: نتایج نشان داد که درمان ساختاری خانواده توانسته است بر پیوستگی، انطباق پذیری زوجین تأثیر بیشتری نسبت به زوج درمانی گاتمن داشته باشد و زوج درمانی گاتمن توانسته است بر سطح ارتباطات زوجین تاثیر بیشتری نسبت به درمان ساختاری خانواده داشته یاشد و این تاثیرات تا مرحله پیگیری ادامه داشته است.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد درمان ساختاری خانواده و زوج درمانی گاتمن می‌تواند به بهبود ویژگیهای روانشناختی و زناشویی زوجین متقاضی طلاق کمک کنند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
