جلد 9، شماره 31 - ( 12-1381 )                   جلد 9 شماره 31 صفحات 572-567 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Farahini H, Emami Mahtaj H, Ebrahimi Takamjani E, Akaberi F, Goharpay S. COMPARISON OF THE EFFECTS OF FORWARD RUNNING PLUS WOBBLE BOARD TRAING, BACKWARD RUNNING PLUS WOBBLE BOARD TRAINING, AND WOBBLE BOARD TRAINING ALONE ON STATIC BALANCE OF SUBJECTS WITH STAGE 1, 2 ANKLE SPRAIN.. RJMS 2003; 9 (31) :567-572
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-682-fa.html
فراهینی حسین، امامی مهتاج هوشنگ، ابراهیمی اسماعیل، اکابری فرزاد، گوهرپی شاهین. مقایسه اثر تمرین با تخته تعادل به تنهایی و تمرین با تخته تعادل به اضافه دویدن به جلو و عقب روی تعادل استاتیک افراد با ضایعه کشیدگی درجه 1و2 رباطهای خارجی مچ پا .. مجله علوم پزشکی رازی. 1381; 9 (31) :567-572

URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-682-fa.html


چکیده:   (10098 مشاهده)
هدف از این پژوهش بررسی تاثیر اضافه کردن تمرین دویدن به جلو و عقب به تمرینهای تخته تعادل، روی تعادل استاتیک افراد با ضایعه کشیدگی رباطهای خارجی مچ پا بود. به این منظور 30 نفر از افراد غیر ورزشکار بین 35-15 سال که علائمی از بی‌ثباتی عملکرد مچ پا را داشتند و حداقل 1 ماه و حداکثر 6 ماه از ایجاد ضایعه گذشته بود، به روش غیراحتمالی ساده انتخاب و به روش تصادفی متوالی به 3 گروه تقسیم شدند. گروه اول، دوم و سوم هر یک شامل 10 نفر بودند که گروه اول 15 دقیقه تمرین دویدن به جلو به اضافه تمرینهای تخته تعادل، گروه دوم 15 دقیقه تمرین دویدن به عقب و گروه سوم تنها 15 دقیقه تمرینهای تخته تعادل را انجام دادند. برای هر یک از گروهها 6 هفته تمرین و به صورت 3 جلسه در هفته تکرار گردید. آزمون عملکردی ایستادن روی یک پا (Single leg Stance) در 2 حالت با چشمهای باز (آزمون A) و با چشمهای بسته (آزمون B) به صورت اندازه‌گیری حداکثر زمان ایستادن روی پای آسیب دیده انجام شد. این آزمونها در فواصل 2 هفته‌ای در 4 مرحله اندازه‌گیری شدند. در پایان 6 هفته تمرین، اختلاف معنی‌داری بین 3 گروه در آزمون A مشاهده نشد اما در پایان هفته‌های دوم و چهارم، میانگین مقادیر آزمونB معنی‌دار گردید. که این مطلب نشان دهنده آن است که دویدن به عقب باعث افزایش تعادل استاتیک در حالتی که چشمها بسته هستند، می‌شود.
متن کامل [PDF 108 kb]   (3640 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: فیزیوتراپی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علوم پزشکی رازی می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Razi Journal of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb