جلد 29، شماره 2 - ( 2-1401 )
جلد 29 شماره 2 صفحات 50-39 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.IAU.BOJNOURD.REC.1399.009
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mazarei Sotoodeh A, Bakhshipour A, jajarmi M. The Effectiveness of Existential Group Therapy on Increasing Intimacy and Marital Satisfaction in Depressed Married Women. RJMS 2022; 29 (2) :39-50
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6815-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6815-fa.html
مزارعی ستوده احمد، بخشی پور ابوالفضل، جاجرمی محمود. اثربخشی گروه درمانی وجودی بر افزایش صمیمیت و رضایت زناشویی در زنان افسرده متأهل. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (2) :39-50
استادیار، گروه روانشناسی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران ، ab8boj@gmail.com
چکیده: (1761 مشاهده)
زمینه و هدف: توقع مهم از الگوی ازدواج در جهان امروز این است که زوجها به نیازهای یکدیگر به عشق، صمیمیت و عاطفه توجه کنند، بنابراین هدف از انجام این پژوهش تعیین اثربخشی گروه درمانی وجودی بر صمیمیت و رضایت زناشویی زنان افسرده متأهل بود.
روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و گروه گواه، طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری دو ماهه و جامعه آماری پژوشه را 56 زن افسرده مراجعهکننده به دو مرکز مشاوره و روانشناسی در مشهد در سال 1398 تشکیل دادند. از این جامعه 30 زن افسرده متأهل به شیوه هدفمند انتخاب و به شکل تصادفی 15 زن در هر یک از دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه صمیمیت زناشویی والکر و تامپسون (1983) و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ، 1989؛ و همچنین برنامه مداخله بسته آموزشی-درمانی نظریه وجودی مدل فرانکل و یالوم در 8 جلسه 90 دقیقهای گروهی به گروه آزمایش آموزش داده شد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازهگیری مکرر تحلیل شد.
یافتهها: نتایج حاکی از تأثیر درمان وجودی بر صمیمیت زناشویی و رضایت زناشویی بود و صمیمیت زناشویی و رضایت زناشویی در گروه آزمایش در مرحله پسآزمون افزایش داشته و این افزایش در مرحله پیگیری نیز پایدار نشان میدهد (05/0> p)؛ ولی در گروه گواه تغییری مشاهده نمیشود (05/0 <p).
نتیجهگیری: با توجه به یافتههای پژوهش میتوان از درمان وجودی به شیوه گروهی در جهت بهبود صمیمیت و رضایت زناشویی استفاده نمود و این مطالعه، کارایی و اثربخشی گروه درمانی وجودی بر سطح سلامت روان افراد شرکتکننده را افزایش داد که گامی مثبت در بهبود سلامت روان است.
روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و گروه گواه، طرح پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری دو ماهه و جامعه آماری پژوشه را 56 زن افسرده مراجعهکننده به دو مرکز مشاوره و روانشناسی در مشهد در سال 1398 تشکیل دادند. از این جامعه 30 زن افسرده متأهل به شیوه هدفمند انتخاب و به شکل تصادفی 15 زن در هر یک از دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه صمیمیت زناشویی والکر و تامپسون (1983) و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ، 1989؛ و همچنین برنامه مداخله بسته آموزشی-درمانی نظریه وجودی مدل فرانکل و یالوم در 8 جلسه 90 دقیقهای گروهی به گروه آزمایش آموزش داده شد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازهگیری مکرر تحلیل شد.
یافتهها: نتایج حاکی از تأثیر درمان وجودی بر صمیمیت زناشویی و رضایت زناشویی بود و صمیمیت زناشویی و رضایت زناشویی در گروه آزمایش در مرحله پسآزمون افزایش داشته و این افزایش در مرحله پیگیری نیز پایدار نشان میدهد (05/0> p)؛ ولی در گروه گواه تغییری مشاهده نمیشود (05/0 <p).
نتیجهگیری: با توجه به یافتههای پژوهش میتوان از درمان وجودی به شیوه گروهی در جهت بهبود صمیمیت و رضایت زناشویی استفاده نمود و این مطالعه، کارایی و اثربخشی گروه درمانی وجودی بر سطح سلامت روان افراد شرکتکننده را افزایش داد که گامی مثبت در بهبود سلامت روان است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
