جلد 28، شماره 8 - ( 8-1400 )
جلد 28 شماره 8 صفحات 32-21 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: IR.ARUMS.REC.1397.301
Ethics code: IR.ARUMS.REC.1397.301
Clinical trials code: IR.ARUMS.REC.1397.301
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Fasihi A, Siyahkohiyan M, Jafarnezhadgero A, Fasihi L, Sheikhalizade H. The effect of exhaustive fatigue protocol on knee muscle co-contraction in healthy and pronated foot individuals during walking. RJMS 2021; 28 (8) :21-32
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6585-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6585-fa.html
فصیحی احمد، سیاهکوهیان معرفت، جعفرنژادگرو امیرعلی، فصیحی لیلا، شیخ علیزاده حامد. تاثیر پروتکل خستگی درمانده ساز بر هم انقباضی عضلات اطراف زانو در افراد سالم و با پای پرونیت طی راه رفتن. مجله علوم پزشکی رازی. 1400; 28 (8) :21-32
گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناس، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران ، ahmad.fasihi@uma.ac.ir
چکیده: (1768 مشاهده)
زمینه و هدف: خستگی به وسیله ناتوانی در تولید نیروی حرکتی، می‌تواند پارامترهای بیومکانیکی حرکت را تغییر دهد. هدف این مطالعه تاثیر پروتکل خستگی بر هم انقباضی عضلات اطراف زانو در افراد سالم و با پای پرونیت طی راه رفتن بود.
روش کار: در این مطالعه تعداد 28 آزمودنی به صورت تصادفی به 14پای پرونیت و 14 نفر پای سالم تقسیم شدند. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب قبل و بعد از اجرای پروتکل ثبت گردید. پروتکل خستگی، دویدن در سطح نقطه شکست ضربان قلب تا رسیدن به درماندگی بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری‌‌های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: هم انقباضی عمو‌می‌مفصل زانو، پس از خستگی در هر دو گروه پای پرونیت و سالم، در فاز میانه استقرار (014/0=p) و نوسان (032/0=p). به طور معنی‌داری کاهش یافت. و هم انقباضی جهت‌دار، فلکسوری/ اکستنسوری، در گروه پای پرونیت در مقایسه با پای سالم در فاز تماس پاشنه (031/0=p) و داخلی/ خارجی در فاز میانه استقرار (048/0=p) به طور معنی‌داری کاهش یافت.
نتیجه‌گیری: هم انقباضی عمو‌می‌در هر دو گروه کاهش یافت. ضعف عضلات اطراف مفصل به دلیل خستگی می‌تواند یکی از دلایل آن باشد. هم انقباضی جهت دار، فلکسوری/ اکستنسوری و داخلی/ خارجی زانو پس از خستگی در گروه پای پرونیت در مقایسه با پای سالم کاهش یافت. خستگی احتمالا ساختارهای داخلی پای پرونیت را بیشتر در معرض خطر آسیب قرار می‌دهد. بنابراین، پیشنهاد می‌شود که در بررسی اثرات خستگی بر مکانیک راه رفتن به هم انقباضی عضلات در مفاصل توجه شود
روش کار: در این مطالعه تعداد 28 آزمودنی به صورت تصادفی به 14پای پرونیت و 14 نفر پای سالم تقسیم شدند. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات منتخب قبل و بعد از اجرای پروتکل ثبت گردید. پروتکل خستگی، دویدن در سطح نقطه شکست ضربان قلب تا رسیدن به درماندگی بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری‌‌های مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: هم انقباضی عمو‌می‌مفصل زانو، پس از خستگی در هر دو گروه پای پرونیت و سالم، در فاز میانه استقرار (014/0=p) و نوسان (032/0=p). به طور معنی‌داری کاهش یافت. و هم انقباضی جهت‌دار، فلکسوری/ اکستنسوری، در گروه پای پرونیت در مقایسه با پای سالم در فاز تماس پاشنه (031/0=p) و داخلی/ خارجی در فاز میانه استقرار (048/0=p) به طور معنی‌داری کاهش یافت.
نتیجه‌گیری: هم انقباضی عمو‌می‌در هر دو گروه کاهش یافت. ضعف عضلات اطراف مفصل به دلیل خستگی می‌تواند یکی از دلایل آن باشد. هم انقباضی جهت دار، فلکسوری/ اکستنسوری و داخلی/ خارجی زانو پس از خستگی در گروه پای پرونیت در مقایسه با پای سالم کاهش یافت. خستگی احتمالا ساختارهای داخلی پای پرونیت را بیشتر در معرض خطر آسیب قرار می‌دهد. بنابراین، پیشنهاد می‌شود که در بررسی اثرات خستگی بر مکانیک راه رفتن به هم انقباضی عضلات در مفاصل توجه شود
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
