جلد 28، شماره 1 - ( 1-1400 )
جلد 28 شماره 1 صفحات 63-55 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: ندارد
Ethics code: ندارد
Clinical trials code: ندارد
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zare-Mirzaie A, Achak F, Babaheidarian P. Evaluating relation of CD133 expression in colorectal adenocarcinoma and clinicopathlogic findings. RJMS 2021; 28 (1) :55-63
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6212-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6212-fa.html
زارع میرزایی علی، آچاک فرزاد، باباحیدریان پگاه. بررسی ارتباط بروز مارکر CD133 به روش ایمونوهیستوشیمی در ادنوکارسینوم کولورکتال با یافته‌های کلینیکوپاتولوژیک. مجله علوم پزشکی رازی. 1400; 28 (1) :55-63
دانشگاه علوم پزشکی ایراندانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران ، pegibh@gmail.com
چکیده: (2096 مشاهده)
زمینه و هدف: در پی مطرح شدن فرضیه سلول بنیادی سرطانی در سال‌های اخیر پژوهش‌های متعددی بر روی تومور مارکرهای گوناگون و با هدف یافتن سلولهای بنیادی سرطانی که ارزش پیش‌آگهی دهنده و احتمالاً درمانی داشته باشد صورت گرفته که در این میان CD133 کم و بیش این ویژگی را در کانسرهای متفاوتی نشان داده است.
روش کار: بیان CD133 در 137 بیمار مبتلا به آدنوکارسینوم کولورکتال را که با جراحی تنها درمان شده بودند به روش ایمونوهیستوشیمی بررسی کردیم. برای این منظور قسمتی به وسعت تقریبی 1 سانتی‌متر مربع در جبهه تهاجمی تومور مورد بررسی قرار گرفت و ارتباط بیان CD133 با نماهای بالینی آسیب‌شناسی به لحاظ آماری آزمون شد.
یافته‌ها: با در نظر گرفتن نقطه برشِ %5 در میزان رنگ گرفتگی، (%.4/20) 28 تومور برای این مارکر مثبت بودند و نمای رنگ شدگی منحصراَ غشایی-لومینال بود. در میان نماهای بالینی آسیب‌شناسی مختلف فقط درجه تومور با بیان بیش از اندازه CD رابطه آماری داشت به‌نحوی‌که هیچ کدام از تومورهای درجه بالا مثبت نشد.
نتیجه‌گیری: مقایسه‌ی یافته‌های ما با دیگر پژوهش‌های مشابه نشان می‌دهد که قبل از استانداردسازیِ آنتی‌بادی‌های تک دودمانی، روش‌های IHC، نمای رنگ شدگی و نقطه برش هیچ نتیجه‌گیری در این باره نمی‌تواند منطقی و قطعی باشد و در صورت انجام این کار استفاده از آنتی‌بادی‌های تک دودمانی به‌عنوان درمان کمکی می‌تواند در آینده نزدیک اثرگذار باشد
روش کار: بیان CD133 در 137 بیمار مبتلا به آدنوکارسینوم کولورکتال را که با جراحی تنها درمان شده بودند به روش ایمونوهیستوشیمی بررسی کردیم. برای این منظور قسمتی به وسعت تقریبی 1 سانتی‌متر مربع در جبهه تهاجمی تومور مورد بررسی قرار گرفت و ارتباط بیان CD133 با نماهای بالینی آسیب‌شناسی به لحاظ آماری آزمون شد.
یافته‌ها: با در نظر گرفتن نقطه برشِ %5 در میزان رنگ گرفتگی، (%.4/20) 28 تومور برای این مارکر مثبت بودند و نمای رنگ شدگی منحصراَ غشایی-لومینال بود. در میان نماهای بالینی آسیب‌شناسی مختلف فقط درجه تومور با بیان بیش از اندازه CD رابطه آماری داشت به‌نحوی‌که هیچ کدام از تومورهای درجه بالا مثبت نشد.
نتیجه‌گیری: مقایسه‌ی یافته‌های ما با دیگر پژوهش‌های مشابه نشان می‌دهد که قبل از استانداردسازیِ آنتی‌بادی‌های تک دودمانی، روش‌های IHC، نمای رنگ شدگی و نقطه برش هیچ نتیجه‌گیری در این باره نمی‌تواند منطقی و قطعی باشد و در صورت انجام این کار استفاده از آنتی‌بادی‌های تک دودمانی به‌عنوان درمان کمکی می‌تواند در آینده نزدیک اثرگذار باشد
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
آسیب‌شناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
