جلد 29، شماره 5 - ( 5-1401 )
جلد 29 شماره 5 صفحات 15-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Research code: مستخرج از پايان نامه ارشد
Ethics code: IR.IAU.NAJAFABAD.REC.1397.065
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rezaii E, Haghayegh S A. Structural Modeling of Relationship Between Disease Stigma and Social Anxiety by Considering the Mediating Role of Family Function in Patients with Epilepsy. RJMS 2022; 29 (5) :1-15
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6096-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-6096-fa.html
رضایی الهه، حقایق سید عباس. مدلیابی ساختاری رابطه استیگمای بیماری با اضطراب اجتماعی با توجه به نقش واسطهای عملکرد خانوادگی در بیماران مبتلا به صرع. مجله علوم پزشکی رازی. 1401; 29 (5) :1-15
استادیار، گروه روان شناسی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران ، abbas_haghayegh@yahoo.com
چکیده: (1122 مشاهده)
زمینه و هدف: صرع بهشدت بر زندگی افراد مبتلا به آن تأثیر میگذارد و با کاهش سلامت جسمی و روانی آنان موجب بروز اختلالات روانپزشکی میشود. صرع یکی از بیماریهای شایع و مزمن نورولوژیکی است که در عینحال میتواند مشکلات روانشناختی زیادی برای افراد مبتلا به این بیماری ایجاد کند. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه استیگمای بیماری با اضطراب اجتماعی در بیماران مبتلا به صرع با توجه به نقش واسطهای مولفههای عملکرد خانوادگی بوده است.
روش کار: طرح پژوهش حاضر از نوع پژوهشهای توصیفی به شیوه معادلات ساختاری بوده است. 117 بیمار مبتلا به صرع-بر اساس تشخیص پزشک متخصص- به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب شده و به وسیله پرسشنامههای مقیاس استیگمای صرع، پرسشنامه هراس اجتماعی و پرسشنامه ابزار سنجش خانواده مورد ارزیابی قرار گرفتند. نمونهگیری ذکر شده از اوایل اردیبهشت ماه 1397 آغاز و تا آخر تیرماه به مدت 3 ماه ادامه داشت. دادهها با استفاده از روش مدلیابی ساختاری تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: شاخصهای برازندگی اکثر مدلهای مفروض بالاتر از مقدار مطلوب و در سطح خوبی قرار دارند که این مقدار حاکی از برازش خوب مدل است. نتایج حاکی از تایید نقش واسطهای تعدادی از مولفههای عملکرد خانوادگی شامل حل مسئله، نقشها، پاسخگویی عاطفی و کنترل رفتاری در رابطه استیگمای بیماری با اضطراب اجتماعی در بین بیماران مصروع بود (05/0>p). اما نقش میانجی مولفههای ارتباط، آمیزش عاطفی و عملکرد کلی خانواده در رابطه استیگمای بیماری با اضطراب اجتماعی در بین بیماران مصروع معنادار به دست نیامد.
نتیجهگیری: بر اساس نتایج به دست آمده، استیگمای بیماری میتواند اضطراب اجتماعی بیماران مبتلا به صرع را افزایش دهد ولی برخی از مولفههای عملکرد خانوادگی می توانند این تاثیر را تعدیل کنند.
روش کار: طرح پژوهش حاضر از نوع پژوهشهای توصیفی به شیوه معادلات ساختاری بوده است. 117 بیمار مبتلا به صرع-بر اساس تشخیص پزشک متخصص- به شیوه نمونهگیری در دسترس انتخاب شده و به وسیله پرسشنامههای مقیاس استیگمای صرع، پرسشنامه هراس اجتماعی و پرسشنامه ابزار سنجش خانواده مورد ارزیابی قرار گرفتند. نمونهگیری ذکر شده از اوایل اردیبهشت ماه 1397 آغاز و تا آخر تیرماه به مدت 3 ماه ادامه داشت. دادهها با استفاده از روش مدلیابی ساختاری تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: شاخصهای برازندگی اکثر مدلهای مفروض بالاتر از مقدار مطلوب و در سطح خوبی قرار دارند که این مقدار حاکی از برازش خوب مدل است. نتایج حاکی از تایید نقش واسطهای تعدادی از مولفههای عملکرد خانوادگی شامل حل مسئله، نقشها، پاسخگویی عاطفی و کنترل رفتاری در رابطه استیگمای بیماری با اضطراب اجتماعی در بین بیماران مصروع بود (05/0>p). اما نقش میانجی مولفههای ارتباط، آمیزش عاطفی و عملکرد کلی خانواده در رابطه استیگمای بیماری با اضطراب اجتماعی در بین بیماران مصروع معنادار به دست نیامد.
نتیجهگیری: بر اساس نتایج به دست آمده، استیگمای بیماری میتواند اضطراب اجتماعی بیماران مبتلا به صرع را افزایش دهد ولی برخی از مولفههای عملکرد خانوادگی می توانند این تاثیر را تعدیل کنند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
