جلد 27، شماره 4 - ( 4-1399 )
جلد 27 شماره 4 صفحات 48-37 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Majidi Gharenaz N, Movahedin M, Mazaheri Z. Production of biocompatible testis scaffold for use in tissue engineering. RJMS 2020; 27 (4) :37-48
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5988-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5988-fa.html
مجیدی قره ناز نسرین، موحدین منصوره، مظاهری زهره. تهیه داربست بیضهای زیست سازگار برای استفاده در مهندسی بافت. مجله علوم پزشکی رازی. 1399; 27 (4) :37-48
دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران ، movahed.m@modares.ac.ir
چکیده: (3154 مشاهده)
زمینه و هدف: ایجاد اسپرماتوژنز آزمایشگاهی با استفاده از سلولهای اسپرماتوگونی نیازمند بستر مناسب برای رشد و تکثیر سلولها می‌باشد. ماتریکس خارج سلولی بیضهای به عنوان یک داربست بیولوژیکی میتواند برای چسبندگی، تکثیر، مهاجرت و تمایز سلولی عمل کند. هدف مطالعه ما سلول زدایی بافت بیضه به صورت کامل برای تهیه داربست و بررسی چسبندگی سلولهای اسپرماتوگونی پس از تزریق به درون داربست می‌باشد.
روشکار: به منظور تهیه داربست، از بیضه‌های موش و غلظتهای مختلف دترجنتها استفاده گردید. کارایی فرآیند سلولزدایی با استفاده از رنگآمیزی هماتوکسیلین- ائوزین و اندازهگیری محتویات DNA بررسی گردید. برای ارزیابی حفظ اجزاء ماتریکس خارج سلولی از رنگآمیزی تریکرومماسون، آلشینبلو و ایمونوهیستوشیمی و کیت استفاده گردید. سپس سلولهای اسپرماتوگونی جدا شده از بیضه نوزاد از طریق مجرای وابران به داربستها تزریق شد و سپس به مدت دو هفته بر روی ژل آگارز کشت داده شد. بررسیهای بافتشناسی درپایان کشت انجام گردید.
یافته‌ها: استفاده از سدیم دودسیل سولفات دودسیل سولفات 5/0 درصد و تریتون 5/0 درصد منجر به حذف کامل سلولها از بافت گردید. رنگآمیزی اختصاصی و ایمونوهیستوشیمی حفظ کلاژن، فیبرونکین و لامینین و گلیکوزآمینوگلیکانها در داربست بیضهای را تایید کرد. تست MTT نشان داد که داربستها زیستسازگار بوده و تاثیر منفی بر بقای سلولهای فیبروبلاست جنین موشی ندارند. نتایج ارزیابی بافتشناسی نشان داد که که سلولها در داربست بیضهای نشست کردهاند.
نتیجه‌گیری: روش سلولزدایی ما، پروتئینهای مهم ماتریکس خارج سلولی را در داربستهای بیضهای حفظ نمود. داربستها، زیستسازگار بوده و تاثیر منفی بر بقای سلولهای فیبروبلاست جنین موشی و اسپرماتوگونی نداشتند.
روشکار: به منظور تهیه داربست، از بیضه‌های موش و غلظتهای مختلف دترجنتها استفاده گردید. کارایی فرآیند سلولزدایی با استفاده از رنگآمیزی هماتوکسیلین- ائوزین و اندازهگیری محتویات DNA بررسی گردید. برای ارزیابی حفظ اجزاء ماتریکس خارج سلولی از رنگآمیزی تریکرومماسون، آلشینبلو و ایمونوهیستوشیمی و کیت استفاده گردید. سپس سلولهای اسپرماتوگونی جدا شده از بیضه نوزاد از طریق مجرای وابران به داربستها تزریق شد و سپس به مدت دو هفته بر روی ژل آگارز کشت داده شد. بررسیهای بافتشناسی درپایان کشت انجام گردید.
یافته‌ها: استفاده از سدیم دودسیل سولفات دودسیل سولفات 5/0 درصد و تریتون 5/0 درصد منجر به حذف کامل سلولها از بافت گردید. رنگآمیزی اختصاصی و ایمونوهیستوشیمی حفظ کلاژن، فیبرونکین و لامینین و گلیکوزآمینوگلیکانها در داربست بیضهای را تایید کرد. تست MTT نشان داد که داربستها زیستسازگار بوده و تاثیر منفی بر بقای سلولهای فیبروبلاست جنین موشی ندارند. نتایج ارزیابی بافتشناسی نشان داد که که سلولها در داربست بیضهای نشست کردهاند.
نتیجه‌گیری: روش سلولزدایی ما، پروتئینهای مهم ماتریکس خارج سلولی را در داربستهای بیضهای حفظ نمود. داربستها، زیستسازگار بوده و تاثیر منفی بر بقای سلولهای فیبروبلاست جنین موشی و اسپرماتوگونی نداشتند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
علوم تشریحی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
