جلد 27، شماره 5 - ( 5-1399 )
جلد 27 شماره 5 صفحات 239-228 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
katanchi A, Hajrasouli M, Behboodi L. The effect of training on Brain Derived Neurotrophic Factor (BDNF) level and quality of life in HIV-infected patients. RJMS 2020; 27 (5) :228-239
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5980-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5980-fa.html
کتانچی عباس، حاج رسولی مسعود، بهبودی لاله. تاثیر یک دوره تمرین بر سطح فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نقص ایمنی اکتسابی (ایدز). مجله علوم پزشکی رازی. 1399; 27 (5) :228-239
واحد اسلام شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ، m_hajrasouli@yahoo.com
چکیده: (1872 مشاهده)
زمینه و هدف: مطالعات حاکی از افزایش اختلالات عصب شناختی در افراد مبتلا به ایدز است. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر یک دوره تمرین بر سطح عامل نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به نقص ایمنی اکتسابی (ایدز) بود.
روش کار: در این تحقیق نیمه تجربی، تعداد 30 نفر از بیماران مبتلا به ایدز به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تمرین ترکیبی و کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرین ترکیبی به مدت 12هفته و 3 جلسه در هفته اجرا شد. تمرین هوازی شامل راه رفتن یا دویدن بر روی تردمیل با افزایش فزاینده شدت از 40% تا 65% ضربان قلب بیشینه و مدت 30 تا 60دقیقه بود. تمرین قدرتی نیز شامل 2 تا 4ست و 12 تا 20تکرار در هر دستگاه ایزوتونیک بود که در دامنه بار40% تا60% 1RM افزایش یافت. سطح BDNF سرم با استفاده از کیت الایزا و کیفیت زندگی با استفاده از پرسشنامه سلامت SF36 اندازه گیری شد. دادهها با استفاده از آزمون t مستقل و وابسته در سطح معنیداری 05/0 p< تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد پس از 12 هفته تمرین، سطح BDNF بیماران مبتلا به HIV بهطور غیرمعنیداری کاهش یافت (451/0p=). همچنین تمرین موجب بهبود معنیدار کیفیت زندگی بیماران مبتلا به HIV شد (037/0p=).
نتیجهگیری: تمرینات ترکیبی منظم میتواند از کاهش بیشتر سطوح BDNF در بیماران مبتلا به HIV جلوگیری کند و به عنوان مداخلهای رفتاری و مکمل درمان نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی بیماران داشته باشد.
روش کار: در این تحقیق نیمه تجربی، تعداد 30 نفر از بیماران مبتلا به ایدز به صورت هدفمند و در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تمرین ترکیبی و کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرین ترکیبی به مدت 12هفته و 3 جلسه در هفته اجرا شد. تمرین هوازی شامل راه رفتن یا دویدن بر روی تردمیل با افزایش فزاینده شدت از 40% تا 65% ضربان قلب بیشینه و مدت 30 تا 60دقیقه بود. تمرین قدرتی نیز شامل 2 تا 4ست و 12 تا 20تکرار در هر دستگاه ایزوتونیک بود که در دامنه بار40% تا60% 1RM افزایش یافت. سطح BDNF سرم با استفاده از کیت الایزا و کیفیت زندگی با استفاده از پرسشنامه سلامت SF36 اندازه گیری شد. دادهها با استفاده از آزمون t مستقل و وابسته در سطح معنیداری 05/0 p< تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد پس از 12 هفته تمرین، سطح BDNF بیماران مبتلا به HIV بهطور غیرمعنیداری کاهش یافت (451/0p=). همچنین تمرین موجب بهبود معنیدار کیفیت زندگی بیماران مبتلا به HIV شد (037/0p=).
نتیجهگیری: تمرینات ترکیبی منظم میتواند از کاهش بیشتر سطوح BDNF در بیماران مبتلا به HIV جلوگیری کند و به عنوان مداخلهای رفتاری و مکمل درمان نقش مهمی در بهبود کیفیت زندگی بیماران داشته باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
