جلد 27، شماره 5 - ( 5-1399 )
جلد 27 شماره 5 صفحات 85-76 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Amini A, Mirakhori Z, Eizadi M. The effect of aerobic training on Glucose transporter type 4 expression in Gastrocnemius muscle and blood glucose of type 2 diabetes rats induced by Nicotinamide and STZ. RJMS 2020; 27 (5) :76-85
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5877-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5877-fa.html
امینی اشرف، میراخوری زهرا، ایزدی مجتبی. اثر تمرینات هوازی بر بیان ناقل 4 گلوکز (GLUT4) در عضله دوقلو و گلوکز خون در رت های دیابتی (نوع 2) شده با نیکوتین آمید و STZ. مجله علوم پزشکی رازی. 1399; 27 (5) :76-85
دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، ایران ، aminia2018@yahoo.com
چکیده: (2992 مشاهده)
زمینه و هدف: انتقال غشایی گلوکز از مهمترین تعیین کننده‌های هایپرگلیسیمی در دیابتی های نوع 2 است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر تمرینات هوازی بر بیان ناقل 4 گلوکز (GLUT4) در عضله دوقلوی رت های دیابتی نوع 2 است.
روش کار: 16 سر رت نر ویستار 10 هفته ای (20 ± 220 گرم) از طریق تزریق درون صفاقی نیکوتین آمید و استرپتوزوتوسین (STZ) دیابتی نوع 2 شدند و به شیوه تصادفی به گروه های ورزش هوازی (8 = n) و کنترل (8 = n) تقسیم شدند. گروه ورزش در یک دوره تمرینات هوازی 12 هفته ای به تعداد 5 جلسه در هفته در قالب دویدن روی تریدمیل شرکت نمودند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، سطوح ناشتایی گلوکز و بیان GLUT4 در عضله دوقلو در دو گروه اندازه گیری شد. از آزمون آماری تی مستقل در سطح معنی داری کمتر از 5 درصد جهت مقایسه متغیرها بین گروه‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: در مقایسه با رت های گروه کنترل، سطوح گلوکز ناشتا در پاسخ به تمرینات هوازی به میزان معنی کاهش یافت (001/0 = p). تمرینات هوازی همچنین به افزایش معنی دار بیان GLUT4 در عضله دوقلو نسبت به گروه کنترل منجر شد(029/0 = p).
نتیجه‌گیری: بر پایه شواهد موجود، کاهش سطوح گلوکز در پاسخ به تمرینات هوازی در رت‌های دیابتی نوع 2 را می‌توان به افزایش بیان GLUT4 در عضله دوقلو نسبت داد. با این وجود، اجرای مطالعات بیشتر با هدف شناخت دیگر مکانیسم‌های موثر بر سطوح گلوکز در پاسخ به تمرینات ورزشی در رت‌های دیابتی مورد نیاز است.
روش کار: 16 سر رت نر ویستار 10 هفته ای (20 ± 220 گرم) از طریق تزریق درون صفاقی نیکوتین آمید و استرپتوزوتوسین (STZ) دیابتی نوع 2 شدند و به شیوه تصادفی به گروه های ورزش هوازی (8 = n) و کنترل (8 = n) تقسیم شدند. گروه ورزش در یک دوره تمرینات هوازی 12 هفته ای به تعداد 5 جلسه در هفته در قالب دویدن روی تریدمیل شرکت نمودند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، سطوح ناشتایی گلوکز و بیان GLUT4 در عضله دوقلو در دو گروه اندازه گیری شد. از آزمون آماری تی مستقل در سطح معنی داری کمتر از 5 درصد جهت مقایسه متغیرها بین گروه‌ها استفاده شد.
یافته‌ها: در مقایسه با رت های گروه کنترل، سطوح گلوکز ناشتا در پاسخ به تمرینات هوازی به میزان معنی کاهش یافت (001/0 = p). تمرینات هوازی همچنین به افزایش معنی دار بیان GLUT4 در عضله دوقلو نسبت به گروه کنترل منجر شد(029/0 = p).
نتیجه‌گیری: بر پایه شواهد موجود، کاهش سطوح گلوکز در پاسخ به تمرینات هوازی در رت‌های دیابتی نوع 2 را می‌توان به افزایش بیان GLUT4 در عضله دوقلو نسبت داد. با این وجود، اجرای مطالعات بیشتر با هدف شناخت دیگر مکانیسم‌های موثر بر سطوح گلوکز در پاسخ به تمرینات ورزشی در رت‌های دیابتی مورد نیاز است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
