مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: در گذشته بیماران مبتلا به نارسایی مرحله انتهایی کلیه(ESRD=End stage renal disease) و اختلالات دستگاه ادراری تحتانی به طور همزمان گروه پرخطر برای پیوند کلیه در نظر گرفته می‌شدند. برای بررسی میزان بقا کلیه پیوندی در این گروه، 48 بیمار مبتلا به اختلالات دستگاه ادراری تحتانی که بین سالهای 1365 تا 1382 تحت پیوند کلیه در بیمارستان لبافی‌نژاد قرار گرفته بودند،در این مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفتند. روش بررسی: مطالعه به صورت گذشته‌نگر و هم‌گروهی بود. میانگین سن در هر دو گروه بیماران مبتلا به آنومالی‌های دستگاه ادراری تحتانی و در گروه کنترل، 5/11 سال بود. 35% بیماران، دختر و 65% بیماران، پسر بودند. اختلالات اورولوژی در این بیماران عبارت بودند از: 4 بیمار مبتلا به PUV(Posterior urethral valve)، 4 بیمار مبتلا به انسداد حالب و 40 بیمار مبتلا به مثانه نوروژن. یافته‌ها: در گروه کنترل، رد پیوند فوق حاد(Hyper-acute rejection) در 3/2% بیماران، رد پیوند حاد در 59% بیماران و رد پیوند مزمن در 35% بیماران دیده شد. در بیمارانی که مبتلا به آنومالی‌های دستگاه ادراری بودند، رد پیوند فوق حاد در 8%، رد پیوند حاد در 75% و رد پیوند مزمن در 5/39% بیماران دیده شد. البته از نظر آماری تفاوت قابل توجهی بین این دو گروه از این نظر وجود نداشت(در مورد رد پیوند فوق حاد 11/0=p، در مورد رد پیوند حاد 52/0=p و در مورد رد پیوند مزمن 29/0=p محاسبه شد). پیوند در 33%( ) بیماران مبتلا به LUTA(Lower urinary tract anomaly) نارسا شد و از این نظر با گروهی که این آنومالی‌ها را نداشتند، تفاوت قابل توجهی وجود نداشت. میانگین زمان بقا در کلیه پیوندی در بیماران فوق، 6 سال بود که در مقایسه با گروه کنترل که 3/7 سال بود، اختلاف معنی‌داری نداشت(7/0=p). بقا کلیه پیوندی در بیماران مبتلا به LUTA در سال اول 90%، در سال سوم 76%، در سال پنجم 65% و در سال هفتم 40% بود. در حالی که در گروه کنترل بقا کلیه پیوندی در سال اول 88%، در سال سوم 73%، در سال پنجم 70% و در سال هفتم 49% بود. نتیجه‌گیری: براساس این مطالعه، بقا کلیه پیوندی در بیمارانی که اختلالات دستگاه ادراری تحتانی دارند تفاوت بارزی با بیمارانی که فاقد این آنومالی‌ها هستند، ندارد.