جلد 26، شماره 5 - ( 5-1398 )
جلد 26 شماره 5 صفحات 25-18 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghalichi L, Malakouti K, Naserbakht M, Kafaee mehr M H, Pournik O. Research centers' ranking and resource management. RJMS 2019; 26 (5) :18-25
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5599-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5599-fa.html
قالیچی لیلا، ملکوتی سیدکاظم، ناصربخت مرتضی، کفایی مهر محمد حسین، پورنیک امید. رتبه‌بندی مراکز تحقیقاتی و مدیریت منابع، تجربه دانشگاه علوم پزشکی ایران. مجله علوم پزشکی رازی. 1398; 26 (5) :18-25
دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران ، malakouti.k@iums.ac.ir
چکیده: (3022 مشاهده)
علی رغم گسترش کمی مراکز تحقیقاتی در دهه اخیر در کشور و تخصیص بودجه و منابع به این حوزه، مراکز تحقیقاتی از نظر میزان تولید دانش و بروندادهای مورد نظر سیاست گذاران، عملکردهای بسیار متفاوتی از خود نشان داده اند. شناسایی عوامل موثر بر این عملکرد میتواند به افزایش اثربخشی منابع توزیع شده در حوزه تحقیقات بیانجامد.
این مطالعه بر روی 28 مرکز تحقیقات وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران که در ارزیابی سال 1396 وزارت بهداشت حاضر بوده اند و ردیف بودجه مستقل نداشته اند انجام شده است. پیامد مورد نظر امتیاز کسب شده در ارزشیابی سالانه وزارت بهداشت است که بر اساس متغیرهایی از قبیل تعداد و کیفیت مقالات منتشره، تعداد استندادات، شاخص H مرکز تحقیقات، کتب و خلاصه مقالات مرکز محاسبه شده است.
اگرچه در آنالیز تک متغیره سن و متراژ مرکز، تعداد پرسنل هیات علمی و غیر هیات علمی، مجموع بودجه دریافتی و تعداد دانشجویان پژوهش محور با امتیاز کسب شده رابطه معنی دار داشتند در آنالیز چند متغیره تعداد پرسنل غیر هیات علمی و مجموع بودجه ریالی تنها عوامل موثر شناخته شدند.
به نظر می رسد کمبود نیروی انسانی کارشناسی در مراکز تحقیقاتی در کنار محدودیت های بودجه مانعی در راه استفاده کامل از ظرفیت های موجود است. تکمیل بدنه کارشناسی مراکز تحقیقاتی میتواند اثربخشی بودجه پژوهشی و سایر منابع تخصیص داده شده به پژوهش را افزایش دهد.
این مطالعه بر روی 28 مرکز تحقیقات وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران که در ارزیابی سال 1396 وزارت بهداشت حاضر بوده اند و ردیف بودجه مستقل نداشته اند انجام شده است. پیامد مورد نظر امتیاز کسب شده در ارزشیابی سالانه وزارت بهداشت است که بر اساس متغیرهایی از قبیل تعداد و کیفیت مقالات منتشره، تعداد استندادات، شاخص H مرکز تحقیقات، کتب و خلاصه مقالات مرکز محاسبه شده است.
اگرچه در آنالیز تک متغیره سن و متراژ مرکز، تعداد پرسنل هیات علمی و غیر هیات علمی، مجموع بودجه دریافتی و تعداد دانشجویان پژوهش محور با امتیاز کسب شده رابطه معنی دار داشتند در آنالیز چند متغیره تعداد پرسنل غیر هیات علمی و مجموع بودجه ریالی تنها عوامل موثر شناخته شدند.
به نظر می رسد کمبود نیروی انسانی کارشناسی در مراکز تحقیقاتی در کنار محدودیت های بودجه مانعی در راه استفاده کامل از ظرفیت های موجود است. تکمیل بدنه کارشناسی مراکز تحقیقاتی میتواند اثربخشی بودجه پژوهشی و سایر منابع تخصیص داده شده به پژوهش را افزایش دهد.
فهرست منابع
1. 1. Calabrese, A., et al., A ‘power law’based method to reduce size-related bias in indicators of knowledge performance: An application to university research assessment. Journal of Informetrics, 2018. 12(4): p. 1263-1281.
2. 2. Morgan Jones, M., C. Manville, and J. Chataway, Learning from the UK's Research Impact Assessment Exercise. 2018.
3. 3. Bozeman, B. and J. Youtie, Socio-economic impacts and public value of government-funded research: lessons from four US National Science Foundation initiatives. Research Policy, 2017. 46(8): p. 1387-1398.
4. 4. Ancaiani, A., et al., Evaluating scientific research in Italy: The 2004–10 research evaluation exercise. Research Evaluation, 2015. 24(3): p. 242-255.
5. 5. Donovan, C., The Australian Research Quality Framework: A live experiment in capturing the social, economic, environmental, and cultural returns of publicly funded research. New Directions for Evaluation, 2008. 2008(118): p. 47-60.
6. 6. Yazdani, K., et al., A 5-year scientometric analysis of research centers affiliated to Tehran University of Medical Sciences. Medical Journal of the Islamic Republic of Iran, 2015. 29: p. 206-206.
7. 7. Martin-Sardesai, A., et al., Organizational change in an Australian university: Responses to a research assessment exercise. The British Accounting Review, 2017. 49(4): p. 399-412.
8. 8. Jaffe, A.B., Building programme evaluation into the design of public research‐support programmes. Oxford Review of Economic Policy, 2002. 18(1): p. 22-34.
9. 9. Abramo, G., C.A. D'Angelo, and F. Di Costa, When research assessment exercises leave room for opportunistic behavior by the subjects under evaluation. arXiv preprint arXiv:1810.13216, 2018.
10. 10. Barker, K., The UK Research Assessment Exercise: the evolution of a national research evaluation system. Research Evaluation, 2007. 16(1): p. 3-12.
11. 11. Abbott, A., et al., Metrics: Do metrics matter? Nature, 2010. 465(7300): p. 860.
12. 12. Morris, Z.S., S. Wooding, and J. Grant, The answer is 17 years, what is the question: understanding time lags in translational research. Journal of the Royal Society of Medicine, 2011. 104(12): p. 510-520.
13. 13. Backing Australia's ability : building our future through science and innovation, ed. S. Australia. Department of Education and Training2004, [Canberra: Dept. of Education, Science and Training].
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
