زمینه و هدف: گذر از بیماریهای قابل انتقال به غیر قابل انتقال سالیان زیادی است که در همه کشورهای جهان حتی در کشورهای در حال توسعه اتفاق افتاده است. دیابت و عارضه ایسکمیک قلبی آن از مهمترین بیماریهای دسته دوم هستند. در سالهای اخیر بحث در مورد نقش چاقی و افزایش وزن به عنوان عامل خطر هر دو بیماری مجدداً بالا گرفته است. هدف از این مطالعه تعیین رابطه شاخص توده بدنی و شیوع بیماری اسکمیک قلبی در بیماران دیابتی نوع ۲ در ایران میباشد.
روش کار: این مطالعه در سال ۱۳۹۷به روش مقطعی بر روی 666 بیمار شامل کلیه بیماران دیابتی نوع 2 ثبت نام شده در طرح پزشک خانواده جمعیت روستایی شهرستان ملارد انجام شد. جمعآوری اطلاعات از طریق بررسی پروندههای سلامت افراد انجام شد و تجزیه و تحلیل دادهها با نرم افزار SPSS به روش Chi-square Test صورت گرفت.
یافتهها: از این تعداد 177 نفر مرد و ۴۸۹ نفر زن بودند. یافتههای مطالعه حاضر نشان دادند که ۷۳ نفر از این بیماران دیابتی نوع ۲ یعنی ۹۶/۱۰درصد، (51 زن و ۲۲ مرد) مبتلا به بیماری ایسکمیک قلبی بودند. از نظر شاخص توده بدنی ۷/۲% در گروه زیر وزن نرمال، ۹/۲۱% در گروه دارای وزن نرمال، ۳۷% در گروه دارای اضافهوزن، 4/۲۷% در گروه چاقی درجه 1، ۲/۸% در گروه چاقی درجه 2، و 7/2% در گروه چاقی درجه 3 قرار داشتند.
نتیجهگیری: طبق یافتههای مطالعه حاضر اگرچه شیوع دیابت نوع ۲ در افراد دارای اضافهوزن و با چاقی درجه 1 نسبت به افراد با وزن نرمال و یا زیر وزن بیشتر است، ولی شیوع عارضه ایسکمیک قلبی در بیماران دیابتی نوع ۲ با این روند مطابقت نمیکند و شیوع بیماری ایسکمیک قلبی نه تنها در افراد با وزن نرمال کم نیست بلکه اندکی از چاقی درجه ۱ کمتر و از چاقی درجه ۲ و ۳ نیز بیشتر است. همچنین توزیع بیماری ایسکمیک قلبی در زنان و مردان دیابتی نوع ۲ در بین گروههای با شاخص توده بدنی مختلف باهم متفاوت بوده و در بیماران با وزن نرمال شیوع بیماری ایسکمیک قلبی در زنان بیشتر از مردان است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |