جلد 25، شماره 6 - ( شهریور 1397 )
جلد 25 شماره 6 صفحات 75-63 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shamkoeyan L, Lotfi Kashani F, Sayrafi M, Ahadi H, Kavosi H. The Effectiveness of Integrative psychotherapy on Body Image in women with systemic sclerosis (Scleroderma). RJMS 2018; 25 (6) :63-75
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5141-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5141-fa.html
شامکوئیان لیلا، لطفی کاشانی فرح، صیرفی محمدرضا، احدی حسن، کاوسی هدی. اثر بخشی روان درمانی یکپارچه نگر با جهت گیری چهار عامل مشترک بر نگرانی از تصویر بدنی در زنان مبتلا به اسکلرودرمی (سیستمیک اسکلروزیس). مجله علوم پزشکی رازی. 1397; 25 (6) :63-75
دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن، تهران، ایران ، lotfi.kashani@gmail.com
چکیده: (3486 مشاهده)
زمینه و هدف: اسکلرودرمی سیستماتیک یک بیماری خودایمنی مزمن، پیچیده و پیشرونده است که ابتلای به آن پیامدهای جسمانی، روانی و اجتماعی متعددی را به دنبال دارد. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر روان درمانی یکپارچه نگر با جهتگیری چهار عامل مشترک بر کاهش نگرانی از تصویر بدنی و همچنین دو زیر مقیاس آن (نارضایتی و خجالت فرد از ظاهر خود و تداخل نگرانی از ظاهر در عملکرد اجتماعی فرد) در زنان مبتلا به اسکلرودمی بود.
روش کار: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بعد گذشت 3 ماه از مداخله بود. جامعه آماری، شامل زنان مبتلا به اسکلرودرمی است که در سال 1396 به بیمارستان شریعتی و مرکز رماتیسم ایران مراجعه داشتند. از این میان، 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه نگرانی از تصویر بدنی (Body Image Concern Inventory) لیتلتون (2005) بود. دادهها بعد از جمع آوری، با کمک نرم افزار SPSS 24 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر محاسبه شد.
یافته‌ها: روان درمانی یکپارچهنگر با جهتگیری چهار عامل مشترک، نگرانی از تصویر بدنی و دو زیر مقیاس آن در زنان مبتلا به اسکلرودمی را کاهش داده و این اثر بخشی بعد از سه ماه، ماندگار بود.
نتیجه‌گیری: بنابراین با استفاده از این روش درمانی می‌توان به کاهش نگرانی از تصویر بدنی در این بیماران کمک کرد.
روش کار: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بعد گذشت 3 ماه از مداخله بود. جامعه آماری، شامل زنان مبتلا به اسکلرودرمی است که در سال 1396 به بیمارستان شریعتی و مرکز رماتیسم ایران مراجعه داشتند. از این میان، 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه نگرانی از تصویر بدنی (Body Image Concern Inventory) لیتلتون (2005) بود. دادهها بعد از جمع آوری، با کمک نرم افزار SPSS 24 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر محاسبه شد.
یافته‌ها: روان درمانی یکپارچهنگر با جهتگیری چهار عامل مشترک، نگرانی از تصویر بدنی و دو زیر مقیاس آن در زنان مبتلا به اسکلرودمی را کاهش داده و این اثر بخشی بعد از سه ماه، ماندگار بود.
نتیجه‌گیری: بنابراین با استفاده از این روش درمانی می‌توان به کاهش نگرانی از تصویر بدنی در این بیماران کمک کرد.
واژه‌های کلیدی: روان درمانی یکپارچه نگر با جهت گیری چهار عامل مشترک، نگرانی از تصویر بدنی، اسکلرودرمی سیستماتیک
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی بالینی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
