جلد 25، شماره 3 - ( خرداد 1397 )
جلد 25 شماره 3 صفحات 47-39 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bakhtiarian A, Hashempour S, Oryan S, Jorjani M, Mehrzadi S, Nikoui V. Effect of dihydropyridine derivatives on beating rate and contractile force of guinea pig isolated atria. RJMS 2018; 25 (3) :39-47
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5101-fa.html
URL: http://rjms.iums.ac.ir/article-1-5101-fa.html
بختیاریان اعظم، هاشم پور سپیده، عریان شهربانو، جرجانی معصومه، مهرزادی سعید، نیکویی وحید. تاثیر مشتقات دی هیدروپیریدینی بر ضربان و قدرت انقباضی دهلیز مجزای خوکچه هندی
. مجله علوم پزشکی رازی. 1397; 25 (3) :39-47
دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران ، vahidnikoui@gmail.com
چکیده: (3945 مشاهده)
زمینه و هدف: داروهای مسدد کانال کلسیم مانند نیفدیپین کاربرد فراوانی در درمان بیماری‌های مختلف قلبی- عروقی از قبیل آنژین، آریتمی و افزایش فشار خون دارند؛ بنابراین بررسی اثرات قلبی- عروقی مشتقات این داروها از اهمیت بالایی برخوردار می‌باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی اثرات مشتقات دی هیدروپیریدینی سنتز شده بر ضربان و قدرت انقباضی دهلیز مجزای خوکچه هندی و مقایسه این اثرات با داروی نیفدیپین می‌باشد.
روش کار: این مطالعه از نوع تجربی بود که در گروه فارماکولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. در این مطالعه 32 عدد خوکچه هندی نر به طور تصادفی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. پس از بیهوش کردن حیوانات، دهلیز جدا شده و به دستگاه فیزیوگراف متصل گردید. سه مشتق دی هیدروپیریدینی سنتز شده و نیفدیپین با غلظت های 9-10 تا 3-10 مولار به صورت تجمعی به حمام بافتی اضافه گردیده و اثرات آن ها بر تعداد ضربان و قدرت انقباضی دهلیز‌ها بررسی گردید.
یافته‌ها: اثر مهاری تمامی این مشتقات بر روی تعداد ضربان دهلیز مجزا در غلظت‌های 5-10 تا 3-10 مولار قوی تر از نیفدیپین بود (001/0≥p) ، در حالی که در مقایسه با نیفدیپین اثر ضعیف‌تری در کاهش قدرت انقباضی دهلیز در غلظت‌های 8-10 تا 10-3 مولار داشتند (001/0≥p).
نتیجه‌گیری: با توجه به اثر قوی تر این مشتقات در کاهش تعداد ضربان دهلیز و اثر کمتر بر روی قدرت انقباضی نسبت به داروی نیفدیپین، ممکن است که این مشتقات اثرات ضد آنژینی با کمترین اثر بر روی نیروی انقباضی قلب را داشته باشند.
روش کار: این مطالعه از نوع تجربی بود که در گروه فارماکولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. در این مطالعه 32 عدد خوکچه هندی نر به طور تصادفی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. پس از بیهوش کردن حیوانات، دهلیز جدا شده و به دستگاه فیزیوگراف متصل گردید. سه مشتق دی هیدروپیریدینی سنتز شده و نیفدیپین با غلظت های 9-10 تا 3-10 مولار به صورت تجمعی به حمام بافتی اضافه گردیده و اثرات آن ها بر تعداد ضربان و قدرت انقباضی دهلیز‌ها بررسی گردید.
یافته‌ها: اثر مهاری تمامی این مشتقات بر روی تعداد ضربان دهلیز مجزا در غلظت‌های 5-10 تا 3-10 مولار قوی تر از نیفدیپین بود (001/0≥p) ، در حالی که در مقایسه با نیفدیپین اثر ضعیف‌تری در کاهش قدرت انقباضی دهلیز در غلظت‌های 8-10 تا 10-3 مولار داشتند (001/0≥p).
نتیجه‌گیری: با توجه به اثر قوی تر این مشتقات در کاهش تعداد ضربان دهلیز و اثر کمتر بر روی قدرت انقباضی نسبت به داروی نیفدیپین، ممکن است که این مشتقات اثرات ضد آنژینی با کمترین اثر بر روی نیروی انقباضی قلب را داشته باشند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فارماکولوژی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
