مجله علوم پزشکی رازی

    بیماری آسم یکی از شایع‌ترین بیماری‌ها و از علل مهم ناتوانی و صرف هزینه‌های بالای اقتصادی است. با پیش‌رفت روش‌های تحقیق و درمان، در حال حاضر اختلالات الکترولیتی موجود در این بیماران مورد توجه قرار گرفته است زیرا از علل مهم تشدید خود بیماری، ایجاد عوارض جدی و حتی مرگ می‌باشد. هم چنین به نظر نمی‌رسد تمام این اختلالات، عوارض ناشی از داروهای مصرفی باشد و شاید قسمتی از آن بخشی از طبیعت یا پاتوژنز خود بیماری باشد. بنابراین دست‌یابی به این اطلاعات در درمان این بیماران، پیدایش روش‌های جدید درمانی، کاهش عوارض و بهبود پیش‌آگهی مؤثر خواهد بود که هدف این مطالعه نیز همین مسئله بوده است. در این مطالعه 96 بیمار مبتلا به آسم مزمن مورد مطالعه قرار گرفتند که هیچ یک از آن‌ها سابقه بستری اخیر در بیمارستان، سابقه دریافت آمینوفیلین وریدی، بتاآگونیست(خوراکی، نبولایزر، وریدی) و کورتون وریدی را نداشتند، الکل، سیگار و دیورتیک نیز مصرف نمی‌کردند و به طور هم زمان بیماری دیگری نداشتند. الکترولیت های سرم شامل سدیم، پتاسیم، کلسیم، فسفر و منیزیوم در یک آزمایشگاه معتبر برای تمام بیماران اندازه‌گیری گردید. از 96 بیمار مورد مطالعه 8/45% مرد و 2/54% زن بودند و میانگین سن مردان (5/3±8/49) به صورت معنی‌داری بیش از زنان(1/3±2/41) بود(05/0P<). تنها اختلال الکترولیتی موجود در بیماران هیپومنیزیمی بود(4/10%) اما ارتباط بین مصرف داروها و اختلال منیزیوم معنی‌دار نبود. میانگین پتاسیم سرم در بیمارانی که بتاآگونیست استنشاقی استفاده می‌کردند به طور معنی‌داری کم‌تر از بیمارانی بود که از این دارو استفاده نمی‌کردند(05/0P<). هم چنین کلسیم سرم(4/10 میلی‌گرم در دسی‌لیتر) در بیماران تحت درمان با کورتون خوراکی به طور معنی‌داری بالاتر از بیمارانی بود که این دارو را نمی‌گرفتند(8/8میلی‌گرم در دسی‌لیتر)(05/0P<). هیپومنیزیمی شایع‌ترین اختلال الکترولیتی در بیماران مبتلا به آسم مزمن می‌باشد(4/10%) که ارتباطی با داروهای مصرفی بیمار ندارد و به نظر می‌رسد که بخشی از پاتوژنز خود بیماری باشد بنابراین شاید در درمان‌های مورد نیاز در این زمینه برای کنترل بهتر آسم و کاهش عوارض آن مؤثر باشد.