مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: تاکنــون تأثیــر درمانی دو روش US ( Ultra Sound ) تحت استــرچ(کشــش) و Hold-Relax بر کاهش کوتاهی عضلات و تاندون‌ها با هم مقایسه نشده، همچنین تأثیر امواج اولتراسوند نیز بر دوام اثر درمانی استرچینگ مشخص نشده است. در این تحقیق به مقایسه پایایی و دوام تأثیر درمانی دو روش us تحت استرچ و Hold-Relax بر کاهش کوتاهی عضله همسترینگ پرداخته شد.

روش کار: این مطالعه به صورت آزمون بالینی تصادفی( clinical trial ) بر روی 20 زن جوان سالم و غیر ورزشکار با میانگین سنی 32/1 ± 62/21 سال که دچار کوتاهی عادتی دو طرفه عضلات همسترنیگ بودند ( ˚ 65 SLR ≤ : Straight Leg Raising )، انجام شد. نمونه‌ها به صورت تصادفی به 2 گروه 10 نفره تقسیم شدند. درمان در گروه اول به روش US تحت استرچ و در گروه دوم به روش Hold-Relax به مدت 4 هفته و هر هفته 3 جلسه انجام شد. در هر بیمار متغیرها قبل از شروع درمان و بلافاصله بعد از اتمام دوره درمان اندازه‌گیری شدند، این متغیرها شامل دامنه SLR فعال ( Active ) و غیرفعال( Passive ) ، دامنه اکستنسیون فعال و غیرفعال زانو، تیلت لگن و لوردوز کمر بودند. بعد از اتمام دوره درمان برای پیگیری پایایی درمان ارزیابی تمام متغیرهای فوق در طی 4 مرحله با فواصل 1 هفته‌ انجام شد.

یافته‌ها: در هر دو گروه درمانی بعد از اتمام دوره درمان همه متغیرها به جز لوردوز کمر تأثیرات درمانی قابل توجه و معنی‌داری نشان دادند. تأثیر روش درمانی US تحت استرچ بر روی تمام متغیرها نسبت به روش Hold-Relax بیش‌تر بود، که این برتری در مورد متغیرهای SLR فعال و غیرفعال در پای چپ نمونه‌ها و تیلت لگن نیز معنی‌دار بود. تأثیر روش درمانی Hold-Relax در اکثر متغیرها تا انتهای هفته چهارم پیگیری پایدار باقی ماند و کاهش معنی‌داری نشان نداد . در حالی که در روش درمانی US تحت استرچ در بیش‌تر متغیرها از همان هفته اول پیگیری، کاهش معنی‌دار مشاهده شد.

نتیجه‌گیری کلی: بنابراین به نظر می‌رسد باید برای کسب نتایج درمانی حاد و کوتاه‌ مدت از روش US تحت استرچ و برای داشتن پایایی بیش‌تر از روش Hold-Relax استفاده شود.