مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: تحقیقات اخیر نشان داده‌اند که پرولاکتین می‌تواند نقشی در پاتوژنز بیماری لوپوس ( Systematic Lupus Erythematosus= SLE ) داشته باشد. این هورمون پپتیدی با تحریک سیستم ایمنی می‌تواند باعث تشدید فعالیت بیماری لوپوس گردد. هدف از این تحقیق نشان دادن رابطه سطح پرولاکتین سرم و میزان فعالیت بیماری لوپوس است.

روش کار: این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی بر روی 35 بیمار مبتلا به لوپوس که به صورت تصادفی انتخاب شدند و 60 فرد سالم با تشابه سن ــ ی و جنســی با بیماران صورت گرفت. فعالیت بیماری لوپوس براساس (SLE Disease Activity Index) SLEDAI ارزیابی شد و اندکس بیش‌تر از 10 به عنوان بیماری فعال در نظر گرفته شد. پرولاکتین سرم به روش IRMA ( Immunoradiometric Assay ) در هر 2 گروه اندازه‌گیری شد.

یافته‌ها: اختلاف معنی‌داری در میزان بروز هیپرپرولاکتینمی بین بیماران(5/28%) و افراد گروه کنترل(3/3%) وجود داشت(05/0 P< ). متوسط سطح پرولاکتین سرم در افراد گروه کنترل 335 ± 341 میلی گرم در دسی‌لیتر بود در حالی که این میزان در بیماران 860 ± 770 میلی گرم در دسی‌لیتر بود(0078/0= p ). در بیماران دچار هیپرپرولاکتینمی متوسط، اندکس فعالیت بیماری در قیاس با بیماران با پرولاکتین نرمال بالاتر بود. در 90% افراد هیپرپرولاکتینمیک بیماری فعال مشاهده شد(10 SLEDAI> )، در صورتی که تنها 36% افراد نورموپرولاکتینمیک بیماری فعال داشتند.

نتیجه‌گیری کلی: این تحقیق رابطه معنی‌داری را بین سطح پرولاکتین سرم و میزان فعالیت بیماری لوپوس نشان داد(004/0= p ).