مجله علوم پزشکی رازی

    زمینه و هدف: بیماری انسدادی مزمن ریه( COPD = Chronic Obstructive Pulmonary ) یکی از شایع‌ترین علل مراجعه به بخش اورژانس یا بیمارستان را در کشور ما تشکیل می‌دهد. COPD یک بیماری التهابی مزمن پیشرونده می‌باشــد کــه افراد مسن را مبتلا می‌کند. براساس این حقایق، بیماری انسدادی مزمــن ریه به عنــوان یکــی از علل اصلی از کارافتادگــی در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه به حساب می‌آیــد. در ایــن مطالعــه سعــی شــد تا اثرات استنشاقــی با دوز بالا(5/7 میلی‌گرم) در مقایسه با آلبوتــرول استنشاقــی با دوز پاییــن(5/2 میلی‌گرم) بــر روی شاخص‌های تنفســی[حداکثــر سرعت جریان بازدمی( PEFR = Peak Expiratory Flow Rate )، شاخـص‌های مربوط به گازهای خون شریانی ( ABG = Arterial Blood Gas ) و احساس تنگی نفس] در بیماران COPD با حمله حاد تنفسی ارزیابی شود.

روش کار: به منظور کوتاه کردن مدت زمان بستری این بیماران، مطالعه‌ای به روش مداخله بالینی یک سوکور طراحی شد. در این مطالعه اثرات تنفسی(شاخص‌های اسپیرومتریک، شاخص‌های ABG ، میزان احساس تنگی نفس) برای دوزهای مختلف آلبوترول استنشاقی با نبولایزر در دو گروه مورد مطالعه در بخش اورژانس بیمارستان رسول اکرم(ص) از سال 1382 ارزیابی و مورد بررسی قرار گرفت. براساس نمونه‌گیری در دسترس غیرتصادفی، 120 بیمار به این مطالعه وارد شدند. سپس به صورت یک سوکور، دو گروه 60 نفری انتخاب شدند.

یافته‌ها: اطلاعات به وسیله آزمون‌های پارامتریک( Paired t-test, student t-test ) آنالیز گردیدند. هیچ اختلاف آماری بین میانگین متغیرها بین دو گروه مورد مطالعه قبل و بعد از مداخله مشاهده نگردید(173/0= p برای سن، 378/0= p برای Pco₂ ، 237/0= p برای PH ، 668/0= p برای Hco₃ ، 069/0= p برای P_ao₂ ، 207/0= p برای PEFR و 094/0= P برای احساس تنگی نفس).

نتیجه‌گیری کلی: بنابر نتایج به دست آمده از این مطالعه، اثربخشی داروهای بتاآگونیست در درمان بیماران انسدادی مزمن ریه تأیید گردید اما میزان دوز بالاتر دارو اثرات درمانی بیش‌تری را متضمن نمی‌باشد.