مجله علوم پزشکی رازی

    در جوامع مختلف، مد ت زمانی که زنان، در 2 حیطه شغلی و اوقات فراغت صرف فعالیت‌های فیزیکی می‌کنند متفاوت است. به طوری که مدت زمانی که صرف اوقات فراغت و انجام فعالیت‌های فیزیکی مرتبط با آن می‌کنند کم‌تر از مقداری است که صرف انجام فعالیت‌های شغلی می‌نمایند. پژوهش حاضر با هدف تعیین فعالیت‌های فیزیکی زنان در 2 حیطه شغلی و اوقات فراغت بر روی 300 زن شاغل در دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی ایران انجام گرفت. این مطالعه به صورت مقطعی بوده و روش نمونه‌گیری به صورت طبقه‌ای و گردآوری اطلاعات از طریق پرسش‌نامه به روش خود گزارش‌دهی بود. اطلاعات در مدت 5 ماه جمع‌آوری گردید. نتایج نشان داد که میانگین مدت فعالیت‌های فیزیکی زنان در محیط شغلی آن‌ها تقریباً 7/42 ساعت در هفته و فعالیت‌های اوقات فراغت 68/16 ساعت در هفته بود که از این مدت 1/9 ساعت صرف فعالیت‌های فیزیکی اوقات فراغت می‌شد. نتایج به دست آمده در خصوص عوامل مرتبط با مدت فعالیت‌های فیزیکی شغلی(سن، سطح درآمد خانواده، سطح تحصیلات، وضعیت تاهل، سن آخرین فرزند، شاخص توده بدنی، سیگار کشیدن، نوع شغل و نوع فعالیت فیزیکی محیط کار) نشان داد که میانگین مدت زمان فعالیت‌های فیزیکی شغلی زنان شاغل با توجه به گروه‌های سنی، تحصیلی، شاخص توده بدنی، سطح درآمد خانواده مختلف و اشتغال در گروه‌های شغلی مختلف، فعالیت فیزیکی محیط کار متفاوت بوده است به طوری که میانگین ساعات کاری در هفته، در زنان در گروه سنی 30 تا 39 سال نسبت به سایر گروه‌های سنی بیش‌تر بود، در زنان با شاخص توده بدنی طبیعی بیش‌تر از زنان چاق و در زنان با سطح درآمد خانواده پائین و زنان کارگر بیش‌تر از سایر زنان بود(05/0 P.v< ). نتایج به دست آمده در خصوص عوامل مرتب با مدت فعالیت‌های فیزیکی زنان شاغل در اوقات فراغت(سن، سطح درآمد خانواده، سطح تحصیلات، وضعیت تاهل، سن آخرین فرزند، شاخص توده بدنی و سیگار کشیدن) نشان داد که میانگین مدت زمان فعالیت‌های فیزیکی زنان شاغل در اوقات فراغت در گروه‌های سنی و سطح درآمد خانواده مختلف، متفاوت است(05/0 PV< ) به طوری که میانگین ساعات فعالیت‌های فیزیک زنان شاغل در اوقات فراغت در هفته در زنان در گروه سنی 39-30 سال نسبت به سایر گروه‌های سنی کم تر و در زنان با سطح درآمد خانواده خوب نسبت به سایر زنان بیش‌تر بود. نتایج این مطالعه بیان‌گر این است که مدت فعالیت‌های اوقات فراغت زنان شاغل از مدت فعالیت‌های شغلی کم‌تر بود و هم‌چنین فعالیت‌های فیزیکی اوقات فراغت نیز بسیار اندک بوده است.