مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: خشونت خانگی، علت اکثر آسیب‌های عمدی در زنان میانسال است. هدف این مطالعه، شناسایی ارتباط بین سلامت جسمی و روانی در زنان و تجربه خشونت توسط آنان می‌باشد.

روش کار: مطالعه از نوع توصیفی – مقطعی با نمونه‌گیری به‌صورت در دسترس بوده و در میان 501 زن متأهل که به درمانگاه و خانه‌های تحت پوشش مرکز صفادشت مراجعه می‌کردند انجام‌شده است. اطلاعات در طول شش ماه توسط پرسشنامه کیفیت زندگی 36 سؤالی (SF-36)، پرسشنامه 12 سؤالی سلامت عمومی (GHQ-12) برای بررسی سلامت روان و چک لیستی برای وجود خشونت خانگی جمع‌آوری شد. سپس داده‌ها با استفاده از شاخص‌های مرکزی و پراکندگی، جداول و نمودارها، آزمون‌های کای دو و تی توصیف ‌وتحلیل شد.

یافته‌ها: میانگین سنی زنان مورد بررسی 45/0±8/32 سال بود. شیوع خشونت خانگی نوع فیزیکی 5/58% و روحی روانی 83% به دست آمد. در زنان مورد مطالعه، میانگین نمره سلامت روان 3/2±9/18 بدست امد. میانگین نمره کیفیت زندگی این زنان در همه ابعاد موردبررسی حداقل 7/1±4/54% و حداکثر 23/1±3/69% بود. در بین زنانی که مورد خشونت واقع شده بودند 5/9% سابقه بیماری جسمی و 7/8% سابقه بیماری روحی روانی داشتند. این نسبت‌ها در گروه زنان بدون خشونت خانگی به ترتیب یک و 3 درصد گزارش شد و از نظر آماری معنی‌دار بدست آمد. کیفیت زندگی زنان بدون سابقه خشونت در همه ابعاد، بالاتر از زنان باسابقه خشونت بود.

نتیجه‌گیری: بین سابقه بیماری روانی و جسمی و کیفیت زندگی زنان با سابقه خشونت خانگی ارتباط دیده شد. زنانی که سابقه خشونت خانگی داشتند، از سلامت جسمی و روانی کمتر و کیفیت زندگی پایین‌تری نسبت به زنان بدون سابقه خشونت خانگی برخوردار بودند.