مجله علوم پزشکی رازی

بیماری دیابت شیرین یکی از مهم‌ترین بیماری‌های مستعد کننده جهت ابتلا به عفونت‌های فرصت طلب از جمله پارازیت‌های روده‌ای است. از آن جا که شیوع آلودگی بیماران دیابتی به انگل‌های روده‌ای تقریباً ناشناخته می‌باشد و تعیین روش درمان یا پیش‌گیری در این گروه از بیماران مشخص نیست، مطالعه حاضر با هدف بررسی حساسیت و شیوع عفونت‌های انگلی روده‌ای در بیماران دیابتی در 2 شهرستان کرج و ساوجبلاغ از استان تهران صورت گرفت و با گروه سالم(شاهد) مقایسه گردید. در این مطالعه توصیفی و مقایسه‌ای 500 نمونه مدفوع که شامل 250 نمونه مربوط به گروه شاهد(158 نفر زن و 92 نفر مرد) و 250 نمونه مربوط به گروه بیماران دیابتی(159 نفر زن و 91 نفر مرد) بود با روش‌های معمول آزمایشگاهی از تیرماه 1380 تا 1381 جمع‌آوری شد. روش تغلیظ فرمالین ـ اتر برای جست‌وجوی تمام انگل‌های روده‌ای و رنگ‌آمیزی اسید فست تغییر یافته برای تشخیص اووسیست کریپتوسپوریدیوم وسایر انگل‌های گروه کوکسید یا به کار برده شد. نتایج این مطالعه نشان داد که بیماران دیابتی از نظر آلودگی به انگل‌های روده‌ای در مقایسه با گروه سالم(شاهد) متفاوت بوده به طوری که در گروه بیماران 39 مورد(6/15%) و در گروه شاهد 25 مورد(10%) آلودگی داشتند و در مورد کریپتوسپوریدیوم که یک انگل فرصت طلب می‌باشد، این تفاوت معنی‌دار بوده است(05/0 P< ). در گروه بیماران حداقل 1 مورد انگل روده‌ای مشاهده شد که عبارت بودند از: ژیاردیالامبلیا 9 مورد(6/3%)، آنتامباکلی 9 مورد(6/3%)، کریپتوسپوریدیم 6 مورد(4/2%)، بلاستوسیتس هومنیس 6 مورد(4/2%)، یودامبابوچیپلی 2 مورد(8/0%)، آسکاریس لومبریکوئیدس 2 مورد(8/0%)، هیمنولپیس نانا 2 مورد(8/0%)، کیست 4 هسته‌ای 1 مورد(4/0%)، اندولیماکس نانا 1 مورد(4/0%) و تریکوموناس هومنیس 1 مورد(4/0%).