مجله علوم پزشکی رازی

در هر سال نزدیک به 7500 مورد بیماری جدید هوچکین در ایالات متحده امریکا شناخته می‌شود. این بیماری از جمله تومورهایی است که تقریباً 75% بیماران مبتلا به آن با شیمی‌درمانی و رادیوتراپی پیش‌رفته بهبود می‌یابنــد. هدف از ایــن مطالعـه افزودن بر اطلاعات موجود در مورد بیماری، استفاده از روش‌های درمانی مختلــف و تعییــن میزان بقای کلی 5 و 10 ساله بوده است. این مطالعه گذشته‌نگر به روش توصیفی ـ تحلیلی ـ مقطعی روی بیماران مبتلا به هوچکین در مرکز آموزشی درمانی قاضی طباطبایی تبریز انجام شد. اطلاعات مورد نظر از پرونده‌های بیماران خارج گردید و میزان پاسخ به درمان، میزان بقای عاری از بیماری( DFS = Disease Free Survival ) و میزان بقای کلی ( OS = Overall Survival ) محاسبه شـد و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 10 SPSS و آزمون Chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. براساس نتایج به دست آمده 121 بیمار(67%) مرد و 59 بیمار(33%) زن بودند. سن بیماران با میانگین 1/17 ± 8/31 سال عامل تاثیرگذار بر میزان بقا نبود. وجود توده در گردن(40%) از شایع‌ترین شکایت‌های بیماران در زمان مراجعه بود که اغلب در مرحله III قرار داشتند و Mixed Cellularity ( MC ) با 2/47% بیش‌ترین زیر گروه هیستولوژیکی را تشکیل می‌داد. رژیم شیمی‌درمانی ABVD با 6/37% روش درمانی شایع به کار رفته با بالاترین میزان بازگشت( Remition ) بود. میزان بقای کلی 5 ساله 65% و میزان بقای کلی 10 ساله 3/61% به دست آمد. در این مطالعه بیمارانی که تحت درمان با شیمی درمانی بودند بیش از سایر روش‌های درمانی(7/52%) بازگشت کامل داشتند و بیماران درمان شده با رژیم‌های دارویی ABVD و MOPP-C به ترتیب میزان بقای 5 و 10 ساله بالایی را نشان دادند. در نهایت می‌توان گفت که تشخیص زودرس، ارزیابی به موقع بیماران و استفاده از روش صحیح درمانی میزان بقای خوبی را برای بیماران فراهم می‌کند.