زمینه و هدف: رضایتمندی زناشویی مهمترین عامل در ثبات خانواده است. با تغییر الگوی ازدواج در سالهای اخیر شاهد ازدواجهایی هستیم که سن زن از سن شوهر بیشتر است. هدف این پژوهش بررسی میزان رضایتمندی زناشویی در زوجین با سن معکوس است.
روش کار: این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی دوگروه 52 نفری از زوجین شهرستان نجف آباد استان اصفهان که از مراکز بهداشتی در سال 1391 به طور تصادفی انتخاب شدند، انجام شد. پرسش نامه رضایتمندی زناشویی "انریچ" توسط زنان هردوگروه (زوجین با سن معکوس و عادی) تکمیل شد و داده ها با استفاده از آزمون های آماری کای-دو و تی-استودنت (با استفاده از نرم افزار SPSS) تجزیه و تحلیل شدند (سطح معناداری 05/0).
یافتهها: در میزان رضایت مندی زناشویی دو گروه از نظر موضوعات شخصیتی (528/0=p)، ارتباط زناشویی (448/0 = p)، حل تعارض (351/0= p)، مدیریت مالی (639/0= p)، فعالیت های اوقات فراغت (279/0= p)، روابط جنسی (746/0= p)، ازدواج و فرزندان (000/1= p)، اقوام و دوستان (149/0=p)، جهت گیری مذهبی (817/0= p) و میزان کلی رضایت (981/0= p) اختلاف معناداری به ازای میانگین اختلاف سنی 5/2 سال، مشاهده نگردید.
نتیجهگیری: سن معکوس به عنوان یک عامل اصلی و معنادار در میزان رضایت مندی زناشویی شناسایی نشد. در مورد زوجینی که در زمینه های اصلی (فرهنگی، شخصیتی، اقتصادی، مذهبی و ...) با هم همخوانی دارند، داشتن سن معکوس (برای اختلاف سنی تا 5/2 سال) نمی تواند علت بازدارنده آن ها از ازدواج باشد. البته به علت اینکه در عرف و فرهنگ جامعه ایرانی توقع این است که سن شوهر از زن بیشتر باشد، زوجین باید آگاهانه جهت انجام چنین ازدواج هایی اقدام نمایند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |