مجله علوم پزشکی رازی

    هدف از این مطالعه بررسی تظاهرات بالینی، عوامل مستعد کننده، نتایج درمان و میزان مزمن شدن بیماری در شیرخواران 23-1 ماهه مبتلا به ایمون ترومبوسیتوپنی پورپورا بوده است. در این مطالعه گذشته‌نگر تعداد 62 شیرخوار مبتلا به ITP از سال 1377 لغایت 1381 به مدت 5 سال، از نظر سن، جنس، تظاهرات بالینی نتایج درمان و میزان مزمن شدن بیماری در این گروه سنی مورد بررسی قرار گرفتند. از 62 شیرخوار مورد مطالعه، 39 نفر(9/62%) پسر و 23 نفر(1/37%) دختر بودند. سن بیماران بین 5/1 تا 23 ماه بود. شصت و دو بیمار خون‌ریزی به صورت پتشی و پورپورا یا اکیموز داشتند و در 12 بیمار(5/19%) علاوه بر پتشی و پورپورا خون ریزی مخاطی به صورت خون‌ریزی از بینی یا اپیستاکسی(7 نفر)، خون‌ریزی از لثه(1 نفر) و خون‌ریزی از لثه و اپیستاکسی(1 نفر) وجود داشت و 3 بیمار نیز خون‌ریزی از اعضای داخلی داشتند که در هر 3 مورد خون‌ریزی از دستگاه گوارش بود. از نظر عوامل مستعد کننده، 44 نفر(71%) به دنبال عفونت‌های ویروسی دستگاه تنفسی فوقانی، 8 نفر(9/12%) به دنبال تزریق واکسن و 1 مورد پس از آبله مرغان دچار این بیماری شده بودند و در 9 نفر عامل مستعد کننده مشخص نبود. از نظر نوع درمان، برای 55 بیمار IVIgG تجویز شده بود که از این تعداد 39 نفر تنها IVIgG و 16 نفر IVIgG و پردنیزولون به طور هم زمان یا پس از مدتی دریافت کرده بودند و 3 بیمار از 16 بیمار به علت عدم پاسخ، داروهای متعددی برای آن‌ها تجویز شده بود و 4 بیمار هیچ دارویی دریافت نکرده بودند. از نظر پاسخ به درمان در 46 نفر(2/74%) پاسخ کامل و در 6 نفر(7/9%) پاسخ نسبی مشاهده شد و 6 نفر به درمان پاسخ ندادند. از نظر سیر بیماری، 51 نفر(25/82%) ITP حاد و 11 نفر(75/17%) ITP مزمن داشتند. به طور خلاصه پاسخ به درمان در شیرخواران مبتلا به ITP خوب بوده و در اغلب موارد یک دوره درمانی کافی می‌باشد. شیوع ITP مزمن در شیرخواران کم‌تر از بچه‌های بزرگ‌تر است و واکسن نقش مهمی در اتیولوژی ITP در آن‌ها دارد. از آن جا که در زمینه ITP در این مقطع سنی کم‌تر مطالعه شده است مطالعه حاضر جهت بررسی این گروه سنی صورت گرفت.