مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: یکی از اقدامات درمانی در بیماران مبتلا به بیماری پرخطر و به‌ویژه نارسایی قلبی، تعبیه دفیبریلاتور قابل کاشت قلبی، (Implantable Cardioverter Defibrillator-ICD)، برای پیشگیری از مرگ ناگهانی است. با توجه به برتری ICD در مقابل درمان طبی، هدف این مطالعه، بررسی عوامل تاثیرگذار وابسته به زمان بر نرخ شوک‌های واردشده به بیماران توسط این دستگاه است.

روش کار: در این مطالعه که از نوع طولی می‌باشد، بیماران قلبی که از ابتدای سال ۱۳۸۴ لغایت پایان نیمه اول سال ۱۳۸۷ به مرکز قلب بیمارستان قائم مشهد مراجعه کردند، بررسی شده‌اند. برای این بیماران، به دلایل مختلف بالینی برای آن‌ها ICD تعبیه گردید. مدت زمان QRS در نوار قلبی بیماران قبل از تعبیه ICD با دقت یک هزارم میلی‌متر با استفاده از کولیس دیجیتال اندازه‌گیری شد. علاوه بر این، سن بیماران و نوع دستگاه ICD به‌کار رفته برای هر بیمار نیز ثبت شدند. اطلاعات به‌دست آمده با استفاده از یک مدل آماری نیمه‌پارامتری بقا و به کمک نرم‌افزار R تحلیل شدند.

یافته‌ها: برای این بیماران، هر ۳ متغیر تبیینی ذکرشده، اثراتی معنی‌دار و وابسته به زمان دارند. متغیر سن با گذشت زمان اثری افزایشی، متغیر نوع دستگاه اثری افزایشی-کاهشی و متغیر QRS اثری تقریباً ثابت بر نرخ شوک واردشده به قلب بیماران دارند.

نتیجه گیری: برای یک بیمار مشخص، مدل معرفی‌شده، بر حسب مقادیر سه متغیر تبیینی، می‌تواند در تقویت تشخیص صحیح نصب دستگاه ICD به کار گرفته شود. همچنین دستگاه ICD از نوع single chamber نرخ شوک نابه جای واردی کمتری نسبت به دو نوع two chambers و CRTD به قلب بیماران دارد.