مجله علوم پزشکی رازی

بعلت شیوع فراوان اریون در کشور ایران (ناشی از عدم تزریق معمول واکسن در کودکان) و عوارض ناشی از آن که عمدتاً بصورت مننگوآنسفالیت تظاهر می‌یابد، بر آن شدیم تا یک مطالعه طولی، جهت بررسی میزان بروز، سیر و عوارض مننگوآنسفالیت اریونی روی تمام کودکان کمتر از 15 سال که با تشخیص مننگوآنسفالیت اریونی در 2 بیمارستان رسول اکرم و فیروزآبادی طی سالهای 1376-1374 بستری شده‌ بودند انجام دهیم. بر حسب مدت زمان بستری و عوارض، بیماران به 2 گروه بدخیم و خوش‌خیم تقسیم شدند. 70 % بیماران در گروه خوش‌خیم بودند که در عرض 5 روز بدون هیچ عارضه‌ای، مرخص گردیدند. 30 % باقیمانده در گروه بدخیم بودند که فوت کرده یا بعد از 5 روز با عارضه (تشنجهای مکرر، هیدروسفالی، سربلیت، فلج عصب 7، کری حسی عصبی و … ) مرخص شدند. بین 2 گروه از نظر سن، جنس، فصل ابتلا و تغییرات مایع نخاع مقایسه انجام گرفت که متوسط سن ابتلا در گروه بدخیم بالاتر از گروه خوش‌خیم بود. هر 2 مورد خوش‌خیم و بدخیم، در فصل بهار بیشتر دیده شدند، فرم خوش‌خیم در بهار و تابستان بیشتر و فرم بدخیم در فصل زمستان و بهار یکسان بود. در پاییز موردی از آن دیده نشد. نسبت ابتلا به مننگوآنسفالیت در پسر/دختر 4 به 1 بود، تفاوتی از نظر جنس بین گروه خوش‌خیم و بدخیم وجود نداشت. یافته‌های مثبت مایع نخاع (مننژیت آسپتیک) بنفع فرم خوش‌خیم بوده است(01/0 P< ). نتیجه اینکه در 30 % موارد مننگوآنسفالیت اریونی، احتمال وقوع فرم بدخیم وجود دارد. باید به این نکته اشاره کرد که عوارض اریون در این مطالعه بیشتر از کشورهای توسعه یافته بوده است.