مجله علوم پزشکی رازی

زمینه وهدف: یکی از مشکلات جهان صنعتی کنونی خروج زودرس کارگران از محیط کار است. هدف از این تحقیق معرفی شاخصی برای ارزیابی توانایی انجام کار در کارگران است تا به کمک این شاخص بتوان کارگران در معرض خطر ناتوانی و یا خروج زودرس از محیط کار را شناسایی نمود.

روش کار: جمعیت مورد مطالعه در این بررسی شامل کارگران شاغل در نیروگاه برق منتظر قائم  بوده است که تحت معاینات دوره ای قرارگرفتند . کلیه کارگران از زمان معاینات تا انتهای سال پیگیری گردیده و شاخص توانائی انجام کار در آن ها سنجش شد. جهت گرد آوری اطلاعات از پرسش نامه شاخص توانایی انجام کار (Work Ability Index  ) استفاده شد. برای آنالیز داده ها از مدل همبستگی ورگرسیون چند عاملی استفاده گردید.

یافته ها: مطالعه حاضر از نوع کاربردی مقطعی بوده است. در این مطالعه شاخص توانایی کار در385 نفر ازکارگران شاغل در نیروگاه تولید برق منتظر قائم مورد بررسی قرار گرفت. میانگین امتیاز شاخص توانایی کار در مطالعه حاضر (1/6±)169/39 به دست آمد. این امتیاز بر اساس معیارهای بهداشت شغلی کشور فنلاند که پایه گذار استفاده ازاین پرسش نامه هستند در سطح خوب (43-37) قرار می گیرد. در این مطالعه با افزایش سن کارگران میزان شاخص توانایی کار به طور معنا داری کاهش پیدا کرده است. در این مطالعه ارتباط معناداری بین افرایش سطح توده بدنی و شاخص توانایی کار به دست نیامد. همچنین بین میزان استفاده از مرخصی های استعلاجی و شاخص توانایی کار ارتباط معنی دار و معکوسی وجود دارد به گونه ای که با کاهش شاخص توانایی کار میزان مرخصی استعلاجی افزایش می یابد .

نتیجه گیری: شاخص توانایی کار بر اساس این پرسش نامه مجموعه ای مشتمل بر7 ایتم است که بر روی یکدیگر تاثیر متقابل دارند. توانایی انجام کارفعلی، تعداد بیماری های تشخیص داده شده توسط پزشک ، و اختلال در انجام کاربه دلیل بیماری می تواند توجیه کننده تاثیر افرایش مرخصی های استعلاجی باکاهش توانایی کار باشد. دو علت مهم خروج زودتر از موعد از محیط کار تاخیر ورود نیروی کار جوان به بازار کاربه دلیل تحصیلات طولانی مدت و خروج زودتر ازموعد افراد مسن که علت مهم تری می باشد.