مجله علوم پزشکی رازی

زمینه و هدف: شیوع چاقی در جامعه رو به افزایش است و درمان آن همیشه با چالش‌هایی همراه بوده است. در سال‌های اخیر روان‌درمانی در کنار سایر درمان‌های چاقی جایگاه مهمی پیدا کرده است. این پژوهش به مقایسه اثربخشی درمان ترکیبی گروه‌درمانی شناختی همراه با رژیم‌درمانی با رژیم‌درمانی به‌تنهایی بر افزایش کارآمدی و کاهش وزن زنان مبتلا به چاقی پرداخته است.

روش کار: از بین 168 آزمودنی، پس از غربالگری نهایی و بررسی معیارهای ورود، 16 آزمودنی به‌صورت تصادفی ساده برای شرکت در دو گروه‌درمانی ترکیبی و گروه رژیم‌درمانی انتخاب شدند. پس از اندازه‌گیری وزن اعضای هر دو گروه، پرسشنامه‌ی مقیاس سبک زندگی مبتنی بر کارآمدی وزن در اختیار آنان قرار گرفت. سپس مداخله شناخت درمانی گروهی به گروه درمان ترکیبی ارائه شد و از جلسه‌ی چهارم مداخله گروهی هر دو گروه تحت مداخله رژیمی در 8 جلسه و هر دو هفته یک‌بار انجام پذیرفت. در تحلیل داده‌ها از دو روش قصد درمان (Intention to treat) و پری پروتکل (Pre-protocol) استفاده شد.

یافته­ها: نتایج پژوهش نشان داد که به‌طور معناداری ترکیب گروه‌درمانی شناختی همراه با رژیم‌درمانی منجر به کاهش وزن بیش‌تر (05/0>p برای هر دو نمونه‌های قصد درمان و پرپروتکل) و نیز افزایش خود کارآمدی در زنان مبتلا به چاقی (05/0>p برای هر دو نمونه‌های قصد درمان و پرپروتکل) می‌گردد. میان خود کارآمدی زنان مبتلا به چاقی در ابتدای درمان با میزان کاهش وزن آن‌ها پس از درمان (05/0<p برای هر دو نمونه‌های قصد درمان و پرپروتکل) و نیز میان این خودکارآمدی با نرخ ترک درمان ارتباط معناداری مشاهده نشد (05/0<p).

نتیجه­گیری: یافته­ها اثرات استفاده از گروه‌درمانی چاقی در جهت افزایش موفقیت در کاهش وزن را نشان می‌دهد.

زمینه و هدف: شیوع چاقی در جامعه رو به افزایش است و درمان آن همیشه با چالش‌هایی همراه بوده است. در سال‌های اخیر روان‌درمانی در کنار سایر درمان‌های چاقی جایگاه مهمی پیدا کرده است. این پژوهش به مقایسه اثربخشی درمان ترکیبی گروه‌درمانی شناختی همراه با رژیم‌درمانی با رژیم‌درمانی به‌تنهایی بر افزایش کارآمدی و کاهش وزن زنان مبتلا به چاقی پرداخته است.

روش کار: از بین 168 آزمودنی، پس از غربالگری نهایی و بررسی معیارهای ورود، 16 آزمودنی به‌صورت تصادفی ساده برای شرکت در دو گروه‌درمانی ترکیبی و گروه رژیم‌درمانی انتخاب شدند. پس از اندازه‌گیری وزن اعضای هر دو گروه، پرسشنامه‌ی مقیاس سبک زندگی مبتنی بر کارآمدی وزن در اختیار آنان قرار گرفت. سپس مداخله شناخت درمانی گروهی به گروه درمان ترکیبی ارائه شد و از جلسه‌ی چهارم مداخله گروهی هر دو گروه تحت مداخله رژیمی در 8 جلسه و هر دو هفته یک‌بار انجام پذیرفت. در تحلیل داده‌ها از دو روش قصد درمان (Intention to treat) و پری پروتکل (Pre-protocol) استفاده شد.

یافته­ها: نتایج پژوهش نشان داد که به‌طور معناداری ترکیب گروه‌درمانی شناختی همراه با رژیم‌درمانی منجر به کاهش وزن بیش‌تر (05/0>p برای هر دو نمونه‌های قصد درمان و پرپروتکل) و نیز افزایش خود کارآمدی در زنان مبتلا به چاقی (05/0>p برای هر دو نمونه‌های قصد درمان و پرپروتکل) می‌گردد. میان خود کارآمدی زنان مبتلا به چاقی در ابتدای درمان با میزان کاهش وزن آن‌ها پس از درمان (05/0<p برای هر دو نمونه‌های قصد درمان و پرپروتکل) و نیز میان این خودکارآمدی با نرخ ترک درمان ارتباط معناداری مشاهده نشد (05/0<p).

نتیجه­ گیری: یافته­ها اثرات استفاده از گروه‌درمانی چاقی در جهت افزایش موفقیت در کاهش وزن را نشان می‌دهد.